Υπάρχουν Εισαγγελείς σε αυτή τη χώρα;

Θα ήθελα να παρακαλέσω οποιονδήποτε Εισαγγελέα , αρμόδιο ή μη , που θα διαβάσει το παρακάτω κείμενο και ο οποίος να διαθέτει το παραμικρό ίχνος αξιοπρέπειας, να προβεί άμεσα στις δέουσες ενέργειες και να σταματήσει πια αυτός ο χυδαίος ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ της νοημοσύνης μας!!

Διαβάστε πως αυτοί οι ΑΓΥΡΤΕΣ, που έχουν στήσει την απίστευτη ΑΠΑΤΗ με τους ΨΕΥΤΟ- αγίους ¨Ραφαήλ και Σία¨, προσπαθούν να πείσουν οτι οι συγκεκριμένοι ¨άγιοι¨είναι υπαρκτοί και μάλιστα πρεσβεύουν υπέρ ασθενών και αναξιοπαθούντων ( με το ...αζημείωτο βέβαια, γιατί όπως και να το κάνουμε μια λειτουργία ¨επιβάλλεται¨ κατόπιν της ¨σωτήριας¨παρέμβασης των Ψευτο-αγίων).

Έκτος από την απίστευτης αντιεπιστημόνικότητας, η οποία διατρέχει το ιατρικό σκέλος του κειμένου, υπάρχει και η ¨αυθόρμητη περιγραφή¨ εκ μέρους του μικρόυ υποτιθέμενου ασθενούς για την κατάσταση που επικρατεί στον ......παράδεισο (να υποθέσω) , η οποία είναι ¨΄ολα τα λεφτά¨.

Μάλλον, οι συγκεκριμένοι ανθρωποι ή είναι πολύ απελπισμένοι ή μας έχουν περάσει για τελείως ηλίθιους, ώστε να πιστεύουν οτι μπορεί να υπάρξει νοήμων άνθρωπος που θα πιστεψει όλες αυτές τις ΜΠΑΡΟΥΦΕΣ!!!

Απολαύστε ( και προσπαθήστε να μην................. κλάψετε από τα γέλια) :

Θαύματα Αγίων: Θεραπεία μικρού ασθενή με αποφρακτικό ηλεό, σηψαιμία και οξύ αναπνευστικό σόκ.

Πήγα στoν Χριστούλη και στην Παναγίτσα ψηλά στoν ουρανό.

Αφηγούνται ο Ηλίας και η Θεοφανώ Τσιραμπίδη, από το Δροσάτο N. Κιλκίς, γονείς τριών παιδιών. Στίς 30-3-2001 πήγαμε το Μιχαλάκη μας ηλικίας 4,5 χρονών επειγόντως στό Νοσοκομείο Γεννηματάς Θεσσαλονίκης μέ ανυπόφορο κοιλόπονο. Μετά τις απαραίτητες εξετάσεις και διάγνωση αποφρακτικό ειλεό, χειρουργήθηκε επί 3,5 ώρες, και του αφαιρέθηκε μισό μέτρο σάπιο έντερο. Οι γιατροί μάς είπαν ότι το παιδί πέρασε πολύ μεγάλη μπόρα, αλλά δέν ξεπέρασε τον κίνδυνο. Το βράδυ της Δευτέρας ώς το επόμενο πρωΐ είχε 40 πυρετό. Τήν Τρίτη μεταφέρθηκε επειγόντως στή μονάδα εντατικής θεραπείας μέ σηψαιμία και οξύ αναπνευστικό σόκ. Οι ελπίδες νά ζήσει μόλις 10%.

Στό μεταξύ, χωρίς νά γνωρίζει τίποτα μιά γειτόνισσα, βλέπει σε όνειρο τον άγιο Ραφαήλ και της λέει: «Αντωνία, εγώ θά φύγω, εσύ δέν μέ χρειάζεσαι άλλο. Θά πάω στόν Ηλία, εκείνος μέ έχει ανάγκη τώρα!» Η γυναίκα ύστερα έμαθε γιά το γιό μας. Μιά γνωστή μας οικογένεια από τη Γουμένισσα, του κ. Πολυβίου Σαμαρά, πήγαν στόν 'Αγιο Ραφαήλ στή Γρίβα και γονατιστοί μέ τον Ιερέα διάβασαν παράκληση γιά τη σωτηρία του παιδιού μας. Ο αδελφός μας Αβραάμ το απόγευμα ήρθε στό άδειο σπίτι μας νά κάνει Παράκληση στόν άγιο Γεώργιο γιά την υγεία του Μιχάλη. Κάποια στιγμή έλαμψε το δωμάτιο, τόσο που τρόμαξε. Από που ήρθε τόσο φώς; Ίσως η Χάρη του Αγίου.

Μετά απ' αυτά, η κατάσταση του παιδιού άρχισε συνέχεια νά βελτιώνεται, μέχρι το Σάββατο του Λαζάρου που άνοιξε τα ματάκια του. Την Μ. Δευτέρα ήταν εντελώς καλά και βγήκε από τη Μ.Ε.Θ. Μετά από εικοσιτρείς ημέρες νοσηλείας φύγαμε από το Νοσοκομείο.

'Οταν συνήλθε, άρχισε νά μάς λέει διάφορα: «Εγώ πήγα στό Χριστούλη και στήν Παναγίτσα ψηλά στόν ουρανό, όπου έχει πολλά σύννεφα. Μέ το άσπρο άλογο του Αγίου Γεωργίου. Είδα το θείο Φάνη (γείτονά μας που πέθανε πριν 8 μήνες) και τη Δεσπούλα (ένα κοριτσάκι που πέθανε πριν 3 χρόνια), ήταν πολλοί άγνωστοι άνθρωποι εκεί και φορούσαν χρυσά αγγελουδίστικα και όλοι τραγουδούσαν… Ο Χριστούλης και η Παναγίτσα μέ ρώτησαν αν έχω αδέλφια, πως τα λένε και μου είπαν, μη φοβάσαι θά πας πάλι στή μαμά και τα αδέλφια σου. —Δέν ξέρω πως νά πάω πάλι εκεί. —Μέ το άλογό μου, είπε ο άγιος Γεώργιος. —Φοβάμαι, δέν ξέρω νά οδηγήσω το άλογο. —Μη φοβάσαι, θά το οδηγήσω εγώ». Ο Μιχάλης είναι κοντά μας, γερό παιδί όπως και πρίν, κάθε μέρα δοξάζουμε τον Θεό την Παναγία και όλους τους Αγίους που μάς τον χάρισαν πάλι κοντά μας.

Υ.Γ : Τα ¨χρυσαφί αγγελουδίστικά¨ μήπως είναι πολύ ......πουστέ ή έχει προσληφθει ως παραδείσιος μόδιστρος ο.....Νίκος Αποστολόπουλος ;

"Αγιος" Ραφαήλ - Η Αγυρτία σε όλο της το μεγαλείο

Α βα βαου πα πα παου!!!!

Έγραψα και στο προηγούμενο ποστ, οτι σε όλη αυτή την απίθανη ιστορία - απάτη, της "ευρέσεως" των οστών των "αγίων" Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, έπαιξαν ρόλο δυο γυναίκες.
Ας δούμε, πως ξεκίνησε να στήνεται η ΑΠΑΤΗ και ποιος ήταν ο ρόλος της Μαρίας Τσολάκη , της Βασιλικής Ράλλη ......αλλά και άλλων "αυτοπτών μαρτύρων"

Τα γεγονότα (τρόπος του λέγειν...) , που παρουσιάζονται παρακάτω είναι τόσο ΕΞΩΦΡΕΝΙΚΑ πλαστά και κατασκευασμένα, που μόνο το γέλωτα μπορούν να προκαλέσουν. Γι 'αυτό, το αυθόρμητο ξέσπασμα σε ακατάπαυστα γέλια, θα θεωρηθεί φυσιλογικό και μη διστάσετε να το κάνετε.....

Απολαύστε :

Απροσδόκητο εύρημα

Οι εργασίες άρχισαν στις 22 Ιουνίου του έτους 1959, ημέρα Δευτέρα. Την προηγούμενη μέρα είχαν ανεβή επάνω ο Άγγελος Ράλλης με τον Δούκα Τσολάκη και τον οικοδόμο Ιωάννη Ψαρρό γιά να συνεννοηθούν επί τόπου. Θα έκτιζαν το Εκκλησάκι στη θέση ακριβώς όπου ήταν τα ερείπια από το παλιό Ερημοκλήσι. Ο Τσολάκης ανέλαβε να ισοπεδώσει μόνος του τον χώρο και να ανοίξει τα θεμέλια. Τη Δευτέρα λοιπόν χάραξε το σχέδιο και προγραμμάτισε το σκάψιμο γιά την επομένη. Μπροστά από την παλιά Αγία Τράπεζα εξείχε από το χώμα η κορυφή μιας πέτρας που έπρεπε να βγεί. Πολλές φορές στο παρελθόν είχε σκοντάψει πάνω της, αλλά προσπαθώντας να τη βγάλει, έβλεπε ότι ήταν χωμένη βαθειά στη γη και δεν την πείραζε. Τώρα όμως δεν χωρούσε αναβολή.

Πραγματικά την άλλη μέρα, 23 Ιουνίου, άρχισε τις εργασίες γιά το άνοιγμα των θεμελίων. Οταν έβγαλε την πέτρα που εξείχε, διαπίστωσε με έκπληξη ότι είχε ένα με ένάμισυ μέτρο ύψος και ότι δεν ήταν από την περιοχή, αλλά ξένη, "σαρμουσακόπετρα" όπως λένε στην τοπική διάλεκτο. Αποκάτω υπήρχε μια μικρή στρογγυλή κολωνίτσα σπασμένη, που στηριζόταν πάνω σε μια πλάκα. Κτυπώντας την πλάκα με τον κασμά, άκουσε ένα υπόκωφο κρότο. Ένιωσε ένα περίεργο αίσθημα χαράς. «Ή σε πηγάδι έπεσα ή σε θησαυρό» μονολόγησε. «Την άνοιξα, αλλά είδα σκοτάδι, αφηγείται ο ίδιος. Την ίδια ώρα με κτύπησε μια ευχάριστη μυρουδιά. Κολώνια δεν έχω, για να μυρίζει· από που προέρχεται αυτή η μυρουδιά, αναρωτήθηκα. θα θυμιάζουν ως φαίνεται οι γυναίκες στο χωριό και την φέρνει ο αέρας ως εδώ.

Εκείνη την ώρα ήρθε ο οκτάχρονος γιος μου ο Δημητράκης με το μεσημεριανό φαγητό. Ήταν ο πιό κατάλληλος γιά να κατεβή στο μικρό σκοτεινό άνοιγμα. Πρώτα έριξα μια πέτρα στο κενό και με τον κρότο που έκανε βεβαιώθηκα ότι είχε μικρό βάθος και δεν υπήρχε νερό. Έπιασα τότε τον μικρό από τους ώμους και τον κατέβασα από το μικρό άνοιγμα. Με τα λεγόμενα του ο Δημητράκης μου έδωσε να καταλάβω ότι πρόκειται γιά τάφο. Μεγάλωσα το άνοιγμα γύρω στο ένα μέτρο πλάτος και χρησιμοποιώντας γιά λοστό ένα ξύλο σήκωσα την πλάκα και αντίκρισα ένα ανθρώπινο σκελετό...».

Μια μαύρη πάχνη σκέπαζε όλα τα οστά και, μόλις διαλύθηκε στο φύσημα του αέρα, φάνηκαν κατακίτρινα. Ο νεκρός είχε τα χέρια σταυρωμένα, με λυγισμένα τα δάκτυλα. Το κεφάλι, αποκομμένο από το υπόλοιπο σώμα, απείχε περίπου μια πιθαμή. Το κάτω σαγόνι έλειπε και στη θέση του υπήρχε ένα κεραμίδι με τρείς βυζαντινούς σταυρούς χαραγμένους. Για προσκέφαλο είχε μια λιγδόπετρα. Ο τάφος ήταν φτιαγμένος στα πλάγια με πέτρες και στον πυθμένα με κόκκινες πλάκες. Ανάμεσα στις πέτρες, κεραμίδια παλιάς εποχής μαυρισμένα, μάλλον από φωτιά. Στο κεφάλι και στα πόδια του νεκρού ο τάφος σχημάτιζε καμάρα και στη μια πλευρά είχε μια θυρίδα με ένα χωματένιο καντήλι.

Η ευωδία συνέχισε να βγαίνει κατά κύματα. Προσπάθησε με το φτυάρι να βγάλει τα οστά, αλλά κατά παράδοξο και ανερμήνευτο τρόπο δεν μπορούσε να βάλει κανένα στο φτυάρι. Με πολλά ερωτηματικά κατέβασε και πάλι το γιό του στον τάφο. Το παιδάκι έπιασε με τα χεράκια του ένα-ένα όλα τα οστά, και ο ίδιος από πάνω τα έπαιρνε και τα έβαζε πάνω σ’ ένα σακί στη ρίζα ενός δέντρου.

Το βράδυ κατέβηκε στο χωριό, πήγε στο καφενείο, όπου και συνάντησε τον Άγγελο Ράλλη. "Τι γίνεται Δούκα; ρωτάει ο Άγγελος. Κοντεύεις να τελειώσεις με τα θεμέλια;". "Αύριο μεθαύριο τελειώνω, αφεντικό" απάντησε ο Τσολάκης και του εξιστόρησε την ανακάλυψη του τάφου πάνω στις Καρυές.

Το είπαν στον εφημέριο της Θερμής π. Ευθύμιο Τσόλο και σε άλλους ντόπιους θερμιώτες. Κανένας όμως δε θυμόταν να έχει ενταφιασθή εκεί χριστιανός. Όλοι τους απαντούσαν "Πως θα πήγαιναν να θάψουν χριστιανό μέσα στο κτήμα του Χασάν-εφέντη που ήταν ο φόβος και ο τρόμος όλων;".

"Έτσι αφεντικό και επιστάτης δεν έδωσαν καμιά απολύτως προσοχή στα οστά που βρέθηκαν. Αντίθετα, η Βασιλική Ράλλη με τη μητέρα της συγκινήθηκαν ιδιαίτερα. "Μας βάραινε ο καημός του συχωρεμένου του πατέρα μου, εκμυστηρεύθηκε η Βασιλική, που δεν τον ενταφιάσαμε όπως αρμόζει σε χριστιανό, αφού χάθηκε αιχμάλωτος στους Τούρκους. Σκεφθήκαμε λοιπόν να κάνουμε το χρέος μας απέναντι στον άγνωστο νεκρό· με την πρώτη ευκαιρία να τα πλύνουμε και να πούμε στον παπά του χωριού μας να τα διαβάσει. Πιστεύαμε ότι ήταν χριστιανού, γιατί είχε το κεραμίδι με τους σταυρούς στο στόμα και ήταν θαμμένος μέσα στο παλιό Ερημοκλήσι μπροστά στην Αγία Τράπεζα. Γι’ αυτό και είπαμε στον Τσολάκη να τα προσέχει μέχρι να τα τακτοποιήσουμε.

Εκείνες τις μέρες ανέβηκε στις Καρυές η Θερμιώτισσα Μυρσίνη Ψάνη μαζί με το εγγονάκι της τον Μιχαλάκη. Ξαφνικά το μικρό βλέποντας τα οστά, σαν παιδί που ήταν, πήρε το κρανίο και το πέταξε, με αποτέλεσμα να σπάσει. Ο Δούκας στενοχωρημένος, γιατί θα του ζητούσαν εξηγήσεις, έβαλε τα οστά μέσα στο σακί και τα απόθεσε στη ρίζα ενός διχαλωτού δέντρου γιά μεγαλύτερη ασφάλεια.

Όταν το σκάψιμο των θεμελίων τελείωσε, ο Τσολάκης συνεννοήθηκε με τεχνίτες γιά να αρχίσουν το κτίσιμο. Ο ίδιος συγκέντρωνε πέτρες από την περιοχή τριγύρω και τις κουβαλούσε εκεί με το ζώο. Κάποια στιγμή επιχείρησε να περάσει πηδώντας πάνω από το χαμηλό άνοιγμα του διχαλωτού δέντρου, στη ρίζα του οποίου είχε αφήσει τα λείψανα του άγνωστου νεκρού. Έμπλεξε το πόδι του στο σακί, σκόνταψε κι έπεσε κάτω. Οργισμένος σηκώνεται, το αρπάζει και το πετάει πέρα φωνάζοντας "Τι λέτε; θα με σκοτώσετε πάνω στις πέτρες;". Πεταμένο το σακί έμεινε μέχρι το δειλινό της ίδιας μέρας.

Την προηγουμένη όμως που είχε ανεβή πάνω ο παπά-Ευθύμιος κι έκανε τον Αγιασμό της θεμελιώσεως, του είχε πεί να τα φυλάξει σε μιαν άκρη, ώσπου να τελειώσει το Εκκλησάκι, να διαβάσει Τρισάγιο και να τα θάψουν πίσω από το Ιερό. Σκέφθηκε λοιπόν ο Δούκας να συμμαζέψει το σακί. "Καθώς έσκυψα" αφηγείται ο ίδιος "νόμιζες πως με πιάσαν δύο χέρια από τους ώμους και με ταρακούνησαν γερά σαν να με διαπερνούσε ηλεκτρικό ρεύμα. Σκυφτός όπως ήμουν, γυρνώ προς τα πίσω σαστιμένος, αλλά δεν είδα κανέναν. Ξαναεπιχειρώ... τα ίδια! Τολμώ γιά τρίτη φορά... τίποτα! Μια αόρατη δύναμη με εμπόδιζε να αγγίξω το σακί. Περίεργο πράγμα, μονολόγησα και έκανα το σταυρό μου μετά από εικοσιτρία ολόκληρα χρόνια. Τότε ένιωσα ότι η ανεξήγητη αυτή δύναμη έπαψε να με εμποδίζει, πήρα το σακί και το κρέμασα σε μιά ελιά. Απ’ το μυαλό μου πέρασε η σκέψη ότι εκείνος ο νεκρός θα ήταν δίκαιος άνθρωπος".

Η αρχή των αποκαλύψεων

Οι εργασίες συνεχίζονταν. Οι εργάτες έκτιζαν το Εκκλησάκι σύμφωνα με το σχέδιο που χάραξε ο Δούκας. Στα μισά περίπου του κτισίματος οι πέτρες τελείωσαν, και έσκαψαν λίγο πιο πέρα γιά να βρουν άλλες. Σκάβοντας ανακάλυψαν βαθειά στο χώμα κάτι σπασμένα μάρμαρα και εκκλησόπετρες, όπως έλεγαν. Ήταν 3 Ιουλίου 1959, όταν προχωρώντας στο βάθος βρήκαν ένα τοίχο θολωτό με αγιογραφίες. Επρόκειτο, όπως αργότερα εξακριβώθηκε, γιά τη δεξιά αψίδα του Ιερού αρχαίας Εκκλησίας. Αυτοί όμως, χωρίς να το πουν σε κανέναν, άρχισαν να "ξηλώνουν" τον τοίχο και να βάζουν στην άκρη τις πέτρες, γιά να τις χρησιμοποιήσουν.

Την ώρα εκείνη ανέβηκε στις Καρυές η Μαρία Τσολάκη μαζί με τον τετράχρονο γιό της τον Παναγιώτη, γιά να φέρει φαγητό στον άντρα της, τον Δούκα. Βλέποντας τον αρχαίο τοίχο με τις αγιογραφίες, λυπήθηκε. "Κρίμα είναι, καλέ. Πώς τον χαλάτε έτσι;". Αυτοί δεν της έδωσαν σημασία. Η Μαρία προχώρησε προς το μέρος όπου είχαν μεταφέρει την Αγία Τράπεζα από το Ερημοκλήσι, γιά να ανάψει κανένα κερί. Προχωρώντας, βλέπει από το μονοπάτι που οδηγεί στα Πάμφιλα να έρχεται ένας παπάς. Νόμισε πως ήταν ο π. Παχώμιος, εφημέριος του γειτονικού χωριού, γιατί είχε ακούσει ότι ήταν ύψηλόσωμος, σαν τον κληρικό που ανέβαινε.

Όταν την πλησίασε, η Μαρία έσκυψε να του βάλει μετάνοια γιά να πάρει την ευχή του. Πρόσεξε τότε ότι ο κληρικός δεν πατούσε στη γη και, σηκώνοντας το βλέμμα της, είδε τα μάτια του να λάμπουν σαν το φως του ήλιου. Σαστισμένη φοβήθηκε να του φιλήσει το χέρι και δεν του μίλησε. Τον προσπέρασε, προχώρησε λίγο και, γυρίζοντας σε μια στιγμή να δει προς τα που πήγε, αποσβολώθηκε. Ο κληρικός βρισκόταν στην ίδια θέση ακέφαλος! "Έντρομη έβγαλε μια φωνή "Παναγία μου!", και ο ιερέας χάθηκε από τα μάτια της μέσα σε μια λάμψη.

Πανικόβλητη αρπάζει το παιδί και αρχίζει να τρέχει γιά το χωριό, ρίχνοντας φοβισμένη ματιές προς τα πίσω, γιατί την ακολουθούσε η σιλουέτα εκείνου του κληρικού. Οι άλλοι εργάτες μόλις την είδαν να τρέχει, είπαν παραξενεμένοι στον άντρα της "Η γυναίκα σου τρέχει και βλέπει καταπόδι της". Ο Δούκας ανησύχησε κι έτρεξε να την προφθάσει. "Γιατί φεύγεις σαν να σε κυνηγάν και δεν στέκεσαι να πάρεις τα πράγματα; Τι έπαθες στα καλά καθούμενα;". "Καλά το λένε πως φαντάζει· εγώ, μαθές, είδα τον παπά χωρίς κεφάλι" του άπαντα εκείνη. "Βρε, δεν είσαι με τα καλά σου, διάβασμα θέλεις. Εμείς δουλεύουμε δέκα άτομα, δεν είδαμε τίποτε. Εσύ θα τον έβλεπες μέρα μεσημέρι;". "Εγώ δεν ξανανεβαίνω πάνω. Το φαγητό να το παίρνεις μόνος σου".

Αυτά τα λόγια αντάλλαξαν, και η Μαρία αναστατωμένη έφυγε τρέχοντας γιά το χωριό. Σ’ όλο το δρόμο την ακολουθούσε ο κληρικός. Στα μισά περίπου συναντά μια γριά Θερμιώτισσα, τη Σοφία Καρανικόλα, η οποία, βλέποντας την σ’ αυτήν την κατάσταση, τη ρώτησε "Τι έπαθες, κόρη μ'; Μην είδες τον παπά; Αυτή η Παναγία εκεί πάνω φάνταζε από παλιά, αλλά κανένας δεν έπαθε ποτέ κακό". Η Μαρία ντράπηκε να της το πει· την χαιρέτησε και συνέχισε το δρόμο της.

Το ίδιο βράδυ είδε ένα ολοζώντανο όνειρο, που ήταν η αρχή των αποκαλύψεων. Μια πανέμορφη μαυροφόρα γυναίκα ήρθε δίπλα της, έβαλε το κρύο χέρι της στο μέτωπο της και της είπε: "Μαρία, δεν έπρεπε να φοβηθής. Αυτός που είδες δεν ήταν φάντασμα, ούτε ο παπάς του χωρίου. Ήταν ο καλόγερος που ασκήτευε εκεί πάνω και τον έσφαξαν οι Τούρκοι. Μια μέρα θα μάθετε το όνομα του, την καταγωγή του και τα μαρτύρια του όλα. Εκεί πάνω είμαστε δύο χάρες, Παναγία και αγία Παρασκευή. Δεν θέλω κεριά, θέλω καντήλι ακοίμητο. Σήκω τώρα και πάρε το μωρό σου, που κλαίει. Άλλη βραδιά θα σε ξαναεπισκεφθώ, γιατί εκεί θα αρχίσει μεγάλο ιστορικό. Πολλά θα πάθεις, πολλά θα ακούσεις, αλλά εσύ να μη λαθέψεις από το δρόμο που σου χάραξα". Μ’ αυτά τα λόγια, η Παναγία υψώθηκε και χάθηκε.

Η Μαρία ξύπνησε και ένιωθε την κρυάδα στο μέτωπο της. Τόσο ζωντανό ήταν το όνειρο αυτό, ώστε ρώτησε τον άντρα της "Μήπως άφησες την πόρτα ανοιχτή; Λίγο πιο πριν μπήκε μια μαυροφόρα μέσα". "Σίγουρα σάλεψαν τα λογικά σου, της αποκρίθηκε εκείνος. Την ήμερα βλέπεις έναν παπά, τη νύχτα μια μαυροφόρα. Τι θα γίνει με σένα;". Η Μαρία δεν ξαναμίλησε, αλλά μ’ ένα αίσθημα χαράς και φόβου ξημερώθηκε με το παιδί στην αγκαλιά.

Το πρωί παρ’ όλη την περιπέτεια της προηγούμενης ημέρας, ανέβηκε στις Καρυές, πήρε το πήλινο καντήλι που είχε βρεθή στον τάφο του άγνωστου νεκρού και το άναψε πάνω στην παλιά Αγία Τράπεζα. Από τότε φρόντιζε να καίει νύχτα μέρα ακοίμητο. Στενοχωρημένη μάλιστα καθώς ήταν από τα λόγια του άντρα της, παρακάλεσε με θερμή πίστη την Παναγία· ""Ας ήταν να έβλεπε κάτι και ο άντρας μου, να πιστέψει κι εκείνος πως αυτά που είπα δεν τα έβγαλα από το μυαλό μου".

Εντωμεταξύ μαθεύτηκε σ’ όλο το χωριό ότι η Μαρία Τσολάκη είδε τον παπά στο κτήμα του Ράλλη, και άρχισαν τα σχόλια. Ο γέρο-Ηλίας όμως ο Διγιδίκης βρήκε τον Δούκα και τον καθησύχασε λέγοντας του ότι κι εκείνος μικρός είχε δεί όχι μόνο έναν, αλλά δύο παπάδες να εμφανίζονται και να χάνονται ξαφνικά στο κτήμα αυτό.

Την Κυριακή, δύο τρείς μέρες δηλαδή μετά, ο Δούκας ανέβηκε πρωί πρωί στις Καρυές με το κυνηγετικό όπλο στο χέρι. Πήγε γιά να σκοτώσει μια αλεπού που πρίν λίγες μέρες του έπνιξε ένα κατσίκι στο λαγκάδι. Η ώρα περνούσε χωρίς αποτέλεσμα. Άπρακτος κάθησε σε μια καμπουρωτή ελιά να ξαποστάσει, θα ήταν η ώρα της θ. Λειτουργίας, γιατί ηχούσαν οι καμπάνες του χωριού. Καθώς το βλέμμα του ήταν στραμμένο προς το μονοπάτι γιά τα Πάμφιλα, βλέπει να έρχεται από μακριά ένας αξιωματικός με χακί ρούχα, χρυσά κουμπιά, χωρίς καπέλο όμως ή άλλα διακριτικά. Όπως ερχόταν, τον είδε να κάνει πρώτα το σημείο του Σταυρού κι έπειτα να σταυρώνει τα χέρια του στο στήθος. «Απόστρατος αξιωματικός θα είναι, σκέφτηκε, και έρχεται από τα Πάμφιλα να δει κανένα κτήμα. Κυριακή μέρα, είδε που κτίζεται η Εκκλησία και κάνει το σταυρό του...».

Με τις σκέψεις αυτές ο Δούκας συνέχισε να κάθεται αμέριμνος. Ο αξιωματικός πλησίαζε και σε κάθε του βήμα σταυροκοπιόταν. "Μπα, αγαθός είναι ετούτος" είπε ο Δούκας και τον κοίταξε πιο προσεκτικά. Η μορφή του ασυνήθιστη, αλλιώτικη. Τα μάτια του άστραφταν σαν καθρέφτες που αντανακλούν το φως του ήλιου. Ο Δούκας άρχισε να ανησυχεί. "Μήπως έρχεται με σκοπό να μου πάρει το όπλο από τα χέρια;" Σηκώθηκε όρθιος και του φώναξε χειρονομώντας. "Τι γυρεύετε, κύριε; Κανένα κτήμα; Να σας το δείξω... Ε! δεν με βλέπεις, δεν μ’ ακούς;". Ο αξιωματικός δεν αποκρίθηκε. Συνέχισε να προχωράει, ώσπου πλησίασε στα τρία μέτρα. Έκανε γιά πολλοστή φορά το σημείο του Σταυρού. Τα μάτια του έλαμψαν μ’ ένα ανερμήνευτο τρόπο. "Τι πράγμα είναι αυτό πάλι;" είπε ο Δούκας κι έκανε να αρπάξει το όπλο που είχε ακουμπησμένο δίπλα του. Καθώς όμως τον είδε να έρχεται κατεπάνω του, έχασε την ψυχραιμία του και βλασφήμησε.

Την ίδια στιγμή ο αξιωματικός χάθηκε μέσα σ’ ένα φως σαν αστραπή. Τα μάτια του Δούκα θόλωσαν και έχασε το φως του γιά αρκετά λεπτά. «Από την τρομάρα μου μήτε όπλο λογάριασα μήτε τίποτε άλλο. Άρχισα να τρέχω προς το χωριό και γιά πότε έφθασα σπίτι μου δεν το κατάλαβα» αφηγείται ο ίδιος. Η γυναίκα του καθώς τον είδε να φθάνει ταραγμένος, ανησύχησε. "Να δείς που θα μάλωσε με τον ιδιοκτήτη του διπλανού κτήματος γιά το νερό". Στην επιμονή της να μάθει τι του συνέβη, της αποκρίθηκε "Τσιμουδιά δε θα βγάλεις. Εσύ τον είδες παπά, εγώ τον είδα αξιωματικό! Αλλά προσοχή, να μην το μάθει κανείς. Αυτά τα περίεργα που γίνονται στις Καρυές, γιά σε πολύ καλό θα μας βγουν, γιά σε πολύ κακό".

"Ραφαήλ το όνομα μου"

Λίγες μέρες αργότερα γίνεται και άλλο θαύμα από τον άγνωστο Άγιο. Η Βασιλική Ράλλη υπέφερε αρκετό καιρό από το στομάχι της. Ό,τι φάρμακα κι αν έπαιρνε, δεν έβλεπε καμιά βελτίωση, και η εγχείρηση ήταν αναπόφευκτη. Μόλις όμως πληροφορήθηκε το θαύμα του Αγίου στην Παρασκευή Δουργκούνα, ανέβηκε με την Μαρία Τσολάκη στις Καρυές και παρακάλεσε με δάκρυα τον Άγιο να την θεραπεύσει. Όταν κατέβηκε στο χωριό, ο άντρας της και η μητέρα της την μάλωσαν, που πήγε στο βουνό και ταλαιπωρήθηκε, ενώ είχαν προγραμματίσει να κάνουν την επομένη μια σειρά ιατρικών εξετάσεων στη Μυτιλήνη. Εκείνη στενοχωρήθηκε πολύ και με κλάματα έπεσε να κοιμηθή.

Μόλις την πήρε ο ύπνος, βλέπει ένα μοναχό με γλυκύτατη και ασκητική μορφή να στέκεται στο πλάι της. "Μην κλαίς. Εμένα μ’ έσφαξαν γιά τον Χριστό, ας σε μάλωσαν και σένα γιά χάρη μου. Θα αποδείξω μια μέρα σε όλους ότι έχουν άδικο. Τα οστά που βρήκατε είναι δικά μου, είμαι άγιος και θα κάνω πολλά θαύματα. Που πονάς, παιδί μου;". "Στο στομάχι μου" απαντά η Βασιλική. Απλώνει τότε το χέρι του και την σταυρώνει τρεις φορές λέγοντας: "Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος... Βασιλική, είσαι καλά. Προχώρει, μη δειλιάζεις, κι εγώ θα μεσιτεύω στον Κύριο γιά σένα".

Την ίδια στιγμή ξύπνησε κι έκανε το σταυρό της με δάκρυα ευγνωμοσύνης. Η γαλήνια μορφή του Αγίου ήταν βαθειά αποτυπωμένη στο νου της. Το πρωί σαν ξημέρωσε, διηγήθηκε το θαύμα στους δικούς της. Εκείνοι δεν πίστεψαν ότι έγινε καλά και επέμεναν να κάνει τις εξετάσεις. Η Βασιλική όμως ήταν υπερβέβαιη γιά την ευεργεσία και τους αγνόησε. Πραγματικά, από τότε μέχρι σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, δεν την ξαναενόχλησε το στομάχι της κι ούτε χρειάστηκε να πάει σε γιατρό η να πάρει φάρμακα. Μετά τη θαυμαστή θεραπεία της, ανέβαινε σχεδόν κάθε μέρα στις Καρυές και προσευχόταν. Ασπαζόταν το κασονάκι όπου είχαν τοποθετήσει τα λείψανα και θερμοπαρακαλούσε: "Ποιός είσαι, άγνωστε μου Άγιε; Σε πιστεύω με όλη μου την καρδιά. Πες το όνομα σου να το δοξάσουμε όπως σου αξίζει".

Μια νύχτα λοιπόν ξαναείδε στον ύπνο της τον μοναχό με την χαρακτηριστική επιβλητική φυσιογνωμία. "Είμαι ο οσιομάρτυς Ραφαήλ, της λέει. Δικά μου είναι τα οστά που βρέθηκαν. Ζούσα στο Μοναστήρι των Καρυών και μ’ έσφαξαν οι Τούρκοι, αφού προηγουμένως με βασάνισαν σαν τον Χριστό. Είμαι άγιος και θα κάνω πολλά θαύματα". Ξύπνησε και θυμόταν καλά το όνομα: Ραφαήλ, θα ήταν τρείς η ώρα. Από τη συγκίνηση και τον ενθουσιασμό της ξύπνησε και τον άντρα της να του το πει. Το πρωί το συζήτησαν και με τη μητέρα της. Την συμβούλεψαν να μην πει λέξη σε κανένα, γιά να μην τους σχολιάζουν στο χωριό.

Μετά από λίγο, την ώρα που έτρωγαν το πρωινό τους, ήρθε οτό σπίτι τους η Μαρία Τσολάκη και κοντοστεκόταν σαν να ήθελε κάτι να τους πει. "Τι είναι, Μαρία; Μην είδες πάλι εκείνον τον πάπαδο;" την πείραξε ο Άγγελος, γιατί έτσι έλεγε η Μαρία τον κληρικό που είχε δει ακέφαλο πάνω στις Καρυές, επειδή ήταν υψηλόσωμος. "Όχι, Άγγελε. Μόνο είδα την ίδια μαυροφόρα γυναίκα, την Παναγία, και μου είπε ότι το όνομα εκείνου του παπά είναι Ραφαήλ".

Ακούγοντας τα λόγια της, έμειναν και οι τρεις άναυδοι. "Τι πάθατε, Άγγελε; Εγώ στ’ αλήθεια είδα την Παναγία και μου είπε τρεις φορές το όνομα". "Σε πιστεύω, Μαρία, αποκρίθηκε ο Άγγελος, γιατί το ίδιο όνομα έμαθε και η Βασιλική απόψε το βράδυ. Είμαστε ξυπνητοί από τις τρεις τα χαράματα και, τώρα μόλις, πάλι την ίδια συζήτηση είχαμε. Αν μεσολαβούσε λίγη ώρα και κατέβαινα στην αγορά χωρίς να με προλάβεις, θα έλεγα ότι είχατε συνεννοηθή. Ενώ τώρα είναι ολοφάνερο πως κάτι σπουδαίο έγινε και στις δυό σας. Αλλά πες μας τι ακριβώς είδες".

"Χθες το απόγευμα ανεβήκαμε με την γυναίκα σου την Βασιλική και τον γιο μου τον Παναγιώτη στις Καρυές να ανάψουμε τα καντήλια. Πλησιάζοντας στο Εκκλησάκι, μου λέει το παιδί "Μαμά, στην ελιά έξω από την Εκκλησία κάθεται μια γριούλα και με καλεί με το χέρι της". Εμείς δεν βλέπαμε τίποτε και το ρώτησα που ήταν η γριά. "Μπήκε μέσα στην Εκκλησία" μας απάντησε κι έτρεξε να πάει κι εκείνο μέσα. Βγήκε όμως έκπληκτο και μας είπε ότι η γριούλα βγήκε από το παράθυρο. Δεν το πιστέψαμε και το μάλωσα, νομίζοντας ότι μας κορόιδευε. Τη νύχτα όμως είδα την Παναγία στον ύπνο μου και μου είπε: "Το παιδί δεν είπε ψέματα, Μαρία. Εγώ ήμουν, και αν τ’ άφηνες μόνο του, θα του έδινα την εικόνα μου στην αγκαλιά του. Εδώ μ’ έχει θαμμένη με τα χέρια του ο πάτερ Ραφαήλ, ο καλόγερος που ζούσε εδώ πάνω και τον έσφαξαν οι Τούρκοι".

Την ίδια στιγμή παρουσιάσθηκε στα δεξιά της ο παπάς εκείνος, τον έδειξε με το χέρι της και μου είπε: "Δικά του είναι τα οστά που βρήκατε. Αύριο να πάς στον παπά-Παχώμιο που είναι στο διπλανό χωριό, να του πείς ν’ ανεβή στο Εκκλησάκι, να λειτουργήσει και να μνημονεύσει τα οστά με το όνομα Ραφαήλ, όχι αγνώστου. Να κάνετε και κόλλυβα. Αν δεν πάς, χειρότερα από τον άντρα σου θα πάθεις!". Την ρώτησα, γιατί να πάμε στον παπά-Παχώμιο και όχι στον παπά του χωριού μας, και μου απάντησε. "Γιατί είναι καλογερόπαπας". Τρείς φορές είδα το ίδιο όνειρο, γιατί κάθε φορά που ξυπνούσα, ξεχνούσα το όνομα. Που να το θυμάμαι; Μαθές, έχουμε τέτοιο όνομα στο χωριό μας; Την τρίτη φορά μου λέει η Παναγία "Σήκω, κόρη μου, και γράψε το όνομα του, να μην το ξεχάσεις"...".

Δόξασαν το όνομα του Θεού και πήραν την απόφαση να πάνε να ειδοποιήσουν τον ιερομόναχο Παχώμιο, εφημέριο της γειτονικής Κοινότητας των Πύργων. Αλλά η μητέρα της Μαρίας, όταν της το είπαν, αντέδρασε και ξεσήκωσε όλη τη γειτονιά με τις φωνές της. Έτσι, αναγκάσθηκαν να στείλουν τη γειτόνισσα τους Βιργινία Αδάμ. Ο π. Παχώμιος αμφέβαλε γιά τη γνησιότητα των ονείρων και της είπε "Την Λειτουργία θα σας την κάνω με όλη μου την καρδιά, αλλά μη μου ζητάτε να μνημονεύσω αυτό το όνομα. Χρειάζεται προηγουμένως να πάρω άδεια από τη Μητρόπολη". Ήταν 6 Όκτωβρίου 1959.

Τα ξημερώματα της επόμενης μέρας, που θα τελούσε τη Λειτουργία, είδε το ακόλουθο όνειρο και μάλιστα δε δίστασε να το περιγράψει με γραπτή κατάθεση του προς τον Μητροπολίτη. "Βρέθηκα στο νεόκτιστο Εκκλησάκι του λόφου των Καρυών, που έλαμπε ολόκληρο από φως. Στα αριστερά της Αγίας Τραπέζης είδα ένα κληρικό με άσπρα μαλλιά και γένια που έμοιαζε με τον παπά-Ευθύμιο, τον εφημέριο της Θερμής. Του λέω "Ούτε ιερό έκανες, αλλά ούτε και νιπτήρα να πλύνω τα χέρια μου". Αμέσως εκείνος άλλαξε όψη και φάνηκε με διαφορετική μορφή· υψηλός, με μαύρα μαλλιά και μαύρα γένια, σοβαρός, επιβλητικός. "Έμαθα ότι ο νέος ασκητής που φανερώθηκε ονομάζεται Ραφαήλ" του είπα, κι εκείνος συμπλήρωσε με έμφαση "Καί η καταγωγή μου εξ Ιθάκης". "Σκέφτομαι, συνέχισα, να παραγγείλω την εικόνα του στο Άγιον Όρος, όπου αγιογραφούν με ευλάβεια". "Και την Ακολουθίαν μου μαζί" αποκρίθηκε ο "Άγιος".

Την άλλη μέρα το πρωί λειτούργησε στο Εκκλησάκι των Καρυών και μνημόνευσε γιά πρώτη φορά το όνομα Ραφαήλ. "Αν δεν πιστεύετε, είπε στο εκκλησίασμα, αυτές τις γυναίκες που πληροφορήθηκαν το όνομα του Αγίου, πιστέψτε εμένα που βαστώ τα Άγια και τρέμει η γη κι ο ουρανός· Ραφαήλ είναι το όνομα του Αγίου".

Εντωμεταξύ μέσα στον Οκτώβριο του 1959 πολλαπλασιάζονται οι εμφανίσεις του Αγίου κατά τις οποίες ο ίδιος φανερώνει το όνομα του σε πολλά πρόσωπα. Ένας απ’ αυτούς, ο Κώστας Τσαλίκης, πήγε στο Εκκλησάκι των Καρυών μια εικόνα του Ταξιάρχη γιά αφιέρωμα και άκουσε μια φωνή "Κώστα, Κώστα, το όνομα μου είναι Ραφαήλ!" Τρομοκρατημένος άφησε την εικόνα και έφυγε τρέχοντας γιά το χωριό.

Η ανεψιά του εφημερίου της Θερμής π. Ευθυμίου, Μυρσίνη Λυκαρδοπούλου, είδε στον ύπνο της τον "Άγιο αυστηρό να την πιάνει από το χέρι και να επαναλαμβάνει: "Ραφαήλ, Ραφαήλ, Ραφαήλ είναι το όνομα μου! Μην αμφιβάλλεις".

Η συνταξιούχος καθηγήτρια Ευγλωττία Σβορώνου, από τους Πύργους, τον είδε μέρα μεσημέρι μέσα στο σπίτι της με λαμπερό μαύρο ράσο, επανωκαλύμμαυχο και κομποσχοίνι περασμένο στο λαιμό. Συγκλονισμένη η Εύγλωττία πήγε αμέσως στον π. Παχώμιο και του ζήτησε να ανεβούν στις Καρυές, όπου και έψαλαν Παράκληση μπροστά στα λείψανα του Αγίου.

Η Μαρία Δουργκούνα είδε στον ύπνο της, στα μέσα Νοεμβρίου 1959, ότι μπήκαν στο σπίτι τους δύο γυναίκες μαζί με ένα μοναχό. Η μία γυναίκα κρατούσε ένα άρτο και της είπε ότι ήταν η Θεοτόκος, ενώ η άλλη με τον Σταυρό στο χέρι ήταν η αγία Παρασκευή. Ο μοναχός την πλησίασε και την ρώτησε τι βιβλία διαβάζει. "Να διαβάζεις την Αγία Γραφή" της είπε. Εκείνη τότε τον ρώτησε ποιος ήταν, και της απάντησε: "Ο άγιος Ραφαήλ από την Ιθάκη".

Η εύρεση της σιαγόνας του Αγίου Ραφαήλ

Οι αποκαλύψεις συνεχίζονται και τα γεγονότα παίρνουν μεγαλύτερες διαστάσεις. Τον Ιανουάριο του 1960, η Μαρία Τσολάκη είδε στον ύπνο της τον άγιο Ραφαήλ και της έδειξε μια ελιά κοντά στο Εκκλησάκι των Καρυών, λέγοντας ότι εκεί, στη θέση αυτής της ελιάς, υπήρχε στα χρόνια τους μια καρυδιά· σ’ εκείνην την καρυδιά τον είχαν κρεμάσει ανάποδα οι Τούρκοι και στο τέλος τον πριόνισαν στο στόμα. Της έδωσε μάλιστα εντολή να σκάψουν οπωσδήποτε σ’ εκείνο το σημείο, γιατί εκεί βρισκόταν η σιαγόνα του, η οποία έλειπε από τα ανευρεθέντα λείψανα του. Την ίδια στιγμή είδε την αναπαράσταση όλων των μαρτυρίων και του πριονισμού του Αγίου. Χρειάστηκε όμως να δεί τον Άγιο κι άλλα δύο βράδια, γιά να νικήσει τους δισταγμούς της και να το πεί στον άντρα της. Ενημέρωσαν την οικογένεια Ράλλη, ιδιοκτήτες του κτήματος, κι εκείνοι συμφώνησαν να υπακούσουν στην υπόδειξη του Αγίου.

Μια Κυριακή μετά την Εκκλησία, η Μαρία με τον Δούκα ανέβηκαν στο λόφο των Καρυών γιά να σκάψουν. Συνάντησαν εκεί την Αγγελική Μαραγκού, τον Γεώργιο Μυκονιάτη και μερικές γυναίκες που είχαν ανεβή γιά να προσευχηθούν. Η Μαρία έδειξε στο Δούκα το σημείο που υπέδειξε ο Άγιος· ήταν το σημείο όπου τον είχε δει γιά πρώτη φορά, ακέφαλο. Ο Δούκας ξερίζωσε το δένδρο και άρχισε να σκάβει. Οι ώρες περνούσαν, η εργασία συνεχιζόταν, χωρίς να βρίσκεται όμως τίποτε, και ο Δούκας άρχισε να εκνευρίζεται και να τα βάζει με τη γυναίκα του. Σε λίγο, το σκάψιμο έφθασε σε σημείο αδιέξοδο. Στη θέση του δέντρου είχε ανοιχθή ένας λάκκος διαμέτρου διόμισυ μέτρων και βάθους ενάμισυ, ενώ στον πυθμένα υπήρχε ένας μεγάλος βράχος. Για μιά στιγμή ο Δούκας σκέφθηκε να τα παρατήσει. “Αλλά μέχρι σήμερα δεν μπορώ να καταλάβω, εξομολογείται ο ίδιος, ποιά δύναμη με έσπρωχνε να συνεχίσω".

Έσκαψε γύρω γύρω τα χώματα, στήριξε έπειτα τις πλάτες του στα τοιχώματα του λάκκου, βάζοντας όλη του τη δύναμη, έσπρωξε με τα πόδια του το βράχο. Ο βράχος μετακινήθηκε και τότε έκπληκτοι όλοι είδαν αποκάτω μιά ανθρώπινη σιαγόνα. Ήταν κατακίτρινη, ανέδιδε μια έντονη ευωδία και δεν της έλειπε κανένα δόντι. "Αυτό είναι το σαγόνι του Αγίου, μονολόγησε ο Δούκας. Άν δεν μας έδειχνε ο ίδιος το σημείο, δεν θα το βρίσκαμε ποτέ". Μ’ αυτές τις σκέψεις το έπιασε με ευλάβεια και το έδωσε στη γυναίκα του, λέγοντας της να το βάλει με προσοχή μέσα στο κασονάκι, με τα υπόλοιπα λείψανα. Εκείνη το πήρε, πήγε στο Εκκλησάκι, αλλά επειδή φοβήθηκε να πλησιάσει στο κασονάκι, το έρριξε βιαστικά στο περβάζι του παραθύρου, χωρίς να πει σε κανένα τίποτε. Μέχρι το βράδυ, όμως που έπεσε να κοιμηθή, κάτι την βασάνιζε μέσα της.

Τη νύχτα είδε στον ύπνο της τον άγιο Ραφαήλ, ο όποιος την έπιασε από τον ώμο, την τράνταξε δυνατά και της είπε αυστηρά: "Γιατί φοβήθηκες και πέταξες το σαγόνι μου; Το σαγόνι που βρήκατε είναι το δικό μου, που το έκοψαν οι Τούρκοι και το πέταξαν. Παρασύρθηκε από τα αίματα μέχρι τη ρίζα του βράχου, εκεί που το βρήκατε. Όταν ανέβηκαν οι Χριστιανοί και μας έθαψαν κρυφά, δεν το βρήκαν να το θάψουν μαζί με το υπόλοιπο σώμα μου. Δεν φοβήθηκες τότε που πλύνατε με τη Βασιλική τα οστά μου, και φοβήθηκες τώρα; Να σηκωθής αύριο πρωί πρωί, να πάς να το πάρεις, να το πλύνεις και να το βάλεις μέσα στο κιβώτιο με τα οστά μου. Άν δεν το κάνεις, θα τιμωρηθής όπως ο άντρας σου!".

Πράγματι, την άλλη μέρα το πρωί, μαζί με την κουμπάρα της Μαριάνθη Ορφανέλλη και τη Βασιλική Ράλλη, παρά το τσουχτερό κρύο και το χιονόνερο που έπεφτε, ανέβηκαν στις Καρυές, έπλυναν τη σιαγόνα του Αγίου, τη θύμιασαν και την τοποθέτησαν μαζί με τα άλλα λείψανα του.

Αχ, κατακαημένη Ελλάδα τι τράβαγες και τι τραβάς από όλους αυτούς τους ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΥΣ - ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΟΥΣ !!!!!

Η απάτη του "αγίου" Ραφαήλ - το στήσιμο

Παρακολουθήστε το ρόλο δύο γυναικών (Μαρίας Τσολάκη και Βασιλικής Ράλλη) , από τα .....ΟΝΕΙΡΑ των οποίων προέκυψε η ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ οτι οι αγ. Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη, υπήρξαν πραγματικά.......


Το 1961 δεν γνωρίζω αν η Ιατροδικαστική υπηρεσία είχε την δυνατότητα να προβεί σε ραδιοισοτοπικό έλεγχο οστών, για να προσδιορισδτεί η ηλικία τους.....

Δεν γνωρίζω επίσης, αν το Ελληνικό Κράτος της εποχής εκείνης θεωρούσε απαραίτητο να γίνει κάποιος τέτοιος έλεγχος......

Επειδή στην αρχή του κειμένου ανέφερα για στήσιμο ....επιχείρησης, θα ήθελα να πληροφορήσω τους συμφορουμίτες οτι στη συνέχεια του νήματος, θα παρουσιαστούν στοιχεία για την μετέπειτα ......αξιοποίηση του "αγίου" από τις προαναφερόμενες .......Κυρίες!!!!
Μία αξιοποίηση που φτάνει μέχρι τις μέρες μας!!!!





Αρχές Οκτωβρίου του 1959, η Βασιλική Ράλλη είδε στον ύπνο της τον άγιο Ραφαήλ ντυμένο μεγαλοπρεπέστατα με μαύρα λαμπερά ράσα, επανωκαλύμμαυχο και επιστήθιο σταυρό. "Ήρθα να συμπληρώσω την ιστορία μου" της είπε και της ανέφερε συνοπτικά πως έφυγε από την ακτή της σημερινής Αλεξανδρουπόλεως και έφθασε στη Λέσβο και ποιο ήταν το μαρτυρικό του τέλος.

Την ίδια στιγμή η Βασιλική σαν μέσα από ένα φακό άρχισε να βλέπει σαν κινηματογραφική ταινία τη φυγή του Αγίου. Ένα πλοιάριο της εποχής εκείνης ασφυκτικά γεμάτο τον μετέφερε μακριά από τον κίνδυνο των Τούρκων. Στα πρόσωπα όλων ήταν ζωγραφισμένος ο τρόμος και η αγωνία. Ανάμεσα στο πλήθος ήταν δύο μοναχοί. Ο ένας, μεγαλόσωμος, με τα μεγάλα γαλανά του μάτια προσηλωμένα στον ουρανό, όρθιος, έδινε κουράγιο στους άλλους. Δίπλα του ο άλλος, αδύνατος και μικροκαμωμένος, έσφιγγε στην αγκαλιά του μιά εικόνα της Παναγίας. Ήταν ο άγιος Ραφαήλ με τον άγιο Νικόλαο.

Αποβιβάσθηκαν στην παραλία της Θερμής και αναζήτησαν κάποιο μέρος για να μονάσουν. Στο χωριό γνωρίσθηκαν με τον προεστό Βασίλειο και τον δάσκαλο Θεόδωρο, όπως φανερώθηκε σε ενύπνιο της Μαρίας Τσολάκη στις 14 Μαρτίου 1961. Αυτή τη νύχτα είδε στον ύπνο της ότι στεκόταν στην πόρτα του σπιτιού της και συνομιλούσε με μιά άγνωστη μαυροντυμένη γυναίκα. Ήταν βράδυ, αλλά είχε αστροφεγγιά.

Εκείνη τη στιγμή πέρασαν από μπροστά τους με βιαστικό βήμα δύο μοναχοί με σκονισμένα ράσα και δύο λαϊκοί κι ανηφόρισαν το δρόμο που οδηγεί στις Καρυές. "Ποιοί είναι αυτοί;" ρώτησε η Μαρία και η μαυροφορεμένη γυναίκα της απάντησε: "Ο άγιος Ραφαήλ κι ο άγιος Νικόλαος μαζί με τον προεστό Βασίλειο και τον διδάσκαλο Θεόδωρο. Σαν σήμερα ακριβώς ήρθαν πρόσφυγες οι καλόγηροι, και ο προεστός με τον δάσκαλο τους ανέβασαν στο Μοναστήρι. Από τότε είχαν αδελφική φιλία και ανέβαιναν τακτικά στο Μοναστήρι".

"Σφαγιασθέντες ώσπερ άρνες"

Πέρασαν έτσι εννιά περίπου χρόνια από τότε που ήρθαν οι Άγιοι στη Λέσβο και εγκαταστάθηκαν στο Μοναστήρι της Παναγίας. Το φθινόπωρο του 1462, μετά από πολιορκία δεκατεσσάρων ημερών, οι Τούρκοι κυρίευσαν τη Μυτιλήνη και ολόκληρο το νησί. Κατέστρεψαν, τότε, όλα τα Μοναστήρια της Λέσβου. Εγκαταστάθηκαν ασφαλώς και στη Θερμή, αλλά σύμφωνα με τις πληροφορίες των αποκαλυπτικών ενυπνίων δεν πείραξαν τότε το Μοναστήρι των Καρυών.
Ωστόσο, από την πρώτη κιόλας στιγμή, ήταν τυραννικοί απέναντι στους Χριστιανούς. "Υποφέραμε πολύ" αποκάλυψε ο ίδιος ο άγιος Ραφαήλ στη Βασιλική Ράλλη σε ένα ενύπνιο το Μάρτιο του 1960. "Μαζί μας υπέφεραν και πολλοί χριστιανοί εξαιτίας ενός γερμανού γιατρού φίλου των Τούρκων, που τους υποκινούσε διαρκώς εναντίον μας, και μας καταπίεζαν ονομαζόταν ντόκτορ Σβάιτσερ".
Όπως φανερώθηκε λίγες μέρες αργότερα σε ένα άλλο ενύπνιο της Βασιλικής Ράλλη, οι Χριστιανοί ταλαιπωρημένοι από την τουρκική καταπίεση, έκαναν μιά ανταρσία και πολλοί βγήκαν στα βουνά. Οι Τούρκοι υποψιάσθηκαν τότε πως είχαν για κρησφύγετο το Μοναστήρι.
Για να καταπνίξουν την ανταρσία, κάλεσαν ενισχύσεις από την απέναντι περιοχή της Μικρασίας. "Εμάς δεν μας έσφαξαν οι Τούρκοι που κάθονταν στο χωριό, αλλά ξένοι Τούρκοι που ήρθαν από τη Μικρά Ασία μ'; ένα καΐκι" είπε η αγία Ειρήνη στον Κώστα Κανέλλο σε ένα ενύπνιο στις 2 Δεκεμβρίου 1961. "Μόλις μάθαμε ότι ένα καΐκι γεμάτο Τούρκους άραξε στο λιμάνι του χωριού μας, τρέξαμε αμέσως στο Μοναστήρι να κρυφθούμε και να ειδοποιήσουμε και τους καλογήρους. Ο δάσκαλος μας ειδοποίησε πρώτος και ανέβηκε κι αυτός μαζί μας".
Στις 9 Μαΐου 1961 ο Παναγιώτης Μπάκας, ένας από τους εργάτες που δούλευαν στις ανασκαφές, είδε στον ύπνο του ότι βρέθηκε στις Καρυές. Το μέρος ήταν διαφορετικό απ'; ό,τι είναι σήμερα· υπήρχε ένα Μοναστήρι περασμένης εποχής και γύρω γύρω δάσος. Ο ίδιος βρισκόταν από το πίσω μέρος και ξαφνικά άκουσε φωνές και αναταραχή από τη μεριά της εισόδου.
Προχώρησε με προφύλαξη προς τα εκεί και αντίκρισε μιά συνταρακτική σκηνή. Κάτι Τούρκοι με αρχαίες φορεσιές και σαρίκια στο κεφάλι είχαν καταγής τον άγιο Ραφαήλ και τον κτυπούσαν, τον έβριζαν, χωρίς όμως να καταλαβαίνει τι έλεγαν. Σε μιά στιγμή ο Άγιος σηκώθηκε όρθιος, τράβηξε από το λαιμό του ένα μεγάλο Σταυρό που φορούσε και τους είπε "Εμείς αυτόν προσκυνούμε και ποτέ δεν θα τον εγκαταλείψουμε". Τότε εκείνοι άρχισαν να τον τραβούν από τα γένια και να τον σέρνουν στη γη.
Ένα ακόμη ενύπνιο της Βασιλικής Ράλλη τον Ιανουάριο του 1960 έρχεται να συμπληρώσει τις λεπτομέρειες του μαρτυρίου. Είδε τον άγιο Ραφαήλ να συνομιλεί με τον Μητροπολίτη Μυτιλήνης και να του διηγείται: "Οι Τούρκοι μου έκαναν πολλά μαρτύρια. Πρώτα με χτύπησαν με τα ρόπαλα τους και με έριξαν κάτω παράλυτο. Έπειτα με κεντούσαν με τα κοντάρια τους, με τραβούσαν από τα γένια και με έσερναν καταγής. Ύστερα με έδεσαν σε μια καρυδιά και με χτυπούσαν απάνθρωπα επί ένα εικοσιτετράωρο".
"Όταν με βασάνιζαν, είπα "θα αντέξω τα πάντα για το θέλημα του Κυρίου, μέχρι την τελευταία μου πνοή". Κρεμασμένος έβλεπα που κλωτσούσαν και κτυπούσαν τους άλλους καλογήρους, αλλά έλεγα "Εδώ, στον αγώνα μέχρι την τελευταία μου πνοή". Γι αυτό είχα και έχω αυτές τις δυνάμεις" φανέρωσε σε ενύπνιο της Μαρίας Τσολάκη. Σε ένα άλλο ενύπνιο, τον Ιανουάριο του 1960, ο Άγιος της παρουσίασε σε αναπαράσταση τα μαρτύρια του.
Της έδειξε ένα σημείο κοντά στο Εκκλησάκι και της είπε: "Από εδώ με έσερναν από τα γένια και με κτυπούσαν. Με κατέβαζαν έως κάτω και πάλι με ανέβαζαν επάνω και με ξανακατέβαζαν, σέρνοντας με στις πέτρες που είχαν βαφή κόκκινες από το αίμα μου. Έπειτα με κρέμασαν ανάποδα εικοσιτέσσερις ώρες σ'; αυτήν την καρυδιά. Σ'; αυτό το δέντρο τελούσαμε κάθε χρόνο την Ανάσταση. Στο τέλος με πριόνισαν μέσα στο στόμα και με αποκεφάλισαν". "Ήμουν τότε πενηντατριών ετών" της είπε σε όνειρο ένα χρόνο αργότερα, τον Απρίλιο του 1961.
Την Άνοιξη του 1960 σε πολλά ενύπνια αποκαλύφθηκε ότι πάνω στις Καρυές μαρτύρησαν και άλλα πρόσωπα. Όπως έχουμε δει, εξαιτίας της επιδρομής των Τούρκων κατέφυγαν στο Μοναστήρι ο δάσκαλος του χωριού Θεόδωρος και ο προεστός Βασίλειος με την οικογένεια του.
Η Βασιλική Ράλλη στις 7 Μαΐου 1961 είδε ότι βρέθηκε στις Καρυές, όπου ήταν πολλά παιδιά και έπαιζαν. Της έκανε εντύπωση ένα χαμογελαστό κοριτσάκι περίπου δώδεκα χρονών και το ρώτησε "Τίνος είσαι, καλέ;". "Η Ρηνούλα είμαι που με βασάνισαν εδώ οι Τούρκοι" της αποκρίθηκε. Η Βασιλική αμέσως το αγκάλιασε και άρχισε να το φιλά. Την αγκάλιασε κι εκείνο και της έλεγε με δάκρυα στα μάτια: "Να ξέρατε τι υποφέραμε όλοι! Να ξέρατε τι μαρτύρια μας έκαναν οι Τούρκοι! Εμένα, μπροστά στους γονείς μου, μου έριχναν βραστό νερό μέσα στο στόμα, αλλά ο πατέρας μου δεν πρόδωσε τους Έλληνες. Έκλαιγε μόνο, που έβλεπε να με βασανίζουν και η μητέρα μου φώναζε σπαρακτικά".

Καμένα παιδικά οστά (η εύρεση του πιθαριού με οστά της Αγίας Ειρήνης)

Εκείνο τον καιρό, μια άλλη Θερμιώτισσα, η Βιργινία Αδάμ, είχε δει στον ύπνο της ότι αριστερά από το Εκκλησάκι, δυό-τρία μέτρα όμως ανατολικότερα από εκεί που έδειχνε η Μαρία Τσολάκη, υπάρχουν μαυρισμένα οστά· μιά άγνωστη γυναίκα της εξήγησε ότι αυτά τα οστά ανήκουν σε μάρτυρα. Το πρωί διηγήθηκε το όνειρο της στον π. Ευθύμιο, στον Άγγελο Ράλλη, στο Δούκα Τσολάκη και σε μερικούς άλλους Θερμιώτες.
Ο Δούκας, πιστεύοντας ότι στο σημείο που είχε δει η γυναίκα του ήταν απίθανο να είχαν θάψει νεκρό, αφού το έδαφος ήταν επικλινές και βραχώδες, αποφάσισε να σκάψει εκεί που έδειξε η Βιργινία Αδάμ, γιατί το χώμα ήταν μαλακό και χωρίς πέτρες. Άρχισε το σκάψιμο και σε μικρό βάθος ήρθαν στο φως μερικά οικιακά σκεύη αρχαίας εποχής, όλα πήλινα, σπασμένα φλυτζάνια, σπασμένες κούπες με ζωγραφισμένους σταυρούς και διάφορα άλλα σχέδια, κρύσταλλα από πολυέλαιο, ένδειξη ότι ήταν αντικείμενα μοναστηριού. Συνεχίζοντας το σκάψιμο, βρήκε τρία μεγάλα πιθάρια.

Το μεγαλύτερο από αυτά ήταν μέσα μαυρισμένο από φωτιά και στον πυθμένα του υπήρχε μια μεγάλη πέτρα μαυρισμένη και καμένη. Κάτω από την πέτρα βρέθηκαν λίγα παιδικά οστά μισοκαμένα: ένα χεράκι, ένα ποδαράκι, δυό-τρία δαχτυλάκια, καρβουνιασμένα πλευρά και μία ωμοπλάτη. Την έκπληξη τους διαδέχθηκε η απογοήτευση· έσκαβαν για τον τάφο του διακόνου Νικολάου και αντί γι'; αυτόν βρήκαν ένα πιθάρι με καψαλισμένα παιδικά οστά.
"Να δούμε τώρα, πως θα τα βγάλεις πέρα με τον Δεσπότη, θυμάσαι τι του είπες; Τα υπέγραψες κιόλας" είπε ο Άγγελος Ράλλης στενοχωρημένος στη Μαρία Τσολάκη. "Και μη χειρότερα, του αποκρίθηκε απογοητευμένη κι εκείνη. Μνημείο γυρεύαμε και κιούπι βρήκαμε. Τέλος πάντων, εδώ επάνω άλλους έσφαξαν, άλλους έκαναν ψητούς και άλλους κρομμυδάτους!" Λέγοντας τα αυτά γέλασε με απλότητα, γέλασαν και οι άλλοι μαζί της. "Εγώ πάντως επιμένω στο σημείο που μου έδειξε κι όχι εκεί που σκάψατε εσείς", συνέχισε.
Την ίδια νύχτα παρουσιάσθηκε στον ύπνο της ο άγιος Ραφαήλ θυμωμένος, την έπιασε από τον ώμο, την τράνταξε με δύναμη και της είπε με πολύ αυστηρό ύφος: "Γιατί περιγέλασες τα οστά που βρέθηκαν στο πιθάρι; Δε φθάνει μόνο αυτό, αλλά εξαιτίας σου γέλασαν και οι άλλοι. Αν ήξερες τι θρήνος έγινε μέσα σ'; αυτό το κιούπι, θα ράγιζε η καρδιά σου! Εκεί μέσα οι αγριότουρκοι βασάνισαν τη Ρηνούλα, το κοριτσάκι του προεστού, με τον πιό βάρβαρο τρόπο μπροστά στους γονείς του, και συ τώρα που βρέθηκαν τα κοκκαλάκια του γέλασες; Όταν οι Χριστιανοί μας έθαψαν νύχτα, έθαψαν και την Ρηνούλα κοντά στον πατέρα της. Αυτά τα κοκκαλάκια ξεχάστηκαν μέσα στο πιθάρι, γιατί τα σκέπαζε η πέτρα που έπεσε από τον γκρεμισμένο τοίχο. Ήταν το δεξί χέρι και το αριστερό πόδι που της έκοψαν οι Τούρκοι".
Ταυτόχρονα της έδειξε την αναπαράσταση αυτού του φρικτού μαρτυρίου. Η Μαρία πετάχθηκε από τον ύπνο τρομαγμένη και έβαλε τα κλάματα. Ο ώμος της, αλλά και το χέρι της ολόκληρο ήταν πιασμένο για πολλές μέρες.
Τα λιγοστά οστά της μάρτυρος Ειρήνης τα τοποθέτησαν σ'; ένα ξύλινο κιβώτιο και τα φύλαξαν μέσα στο Εκκλησάκι.
Στις 3 Οκτωβρίου 1961 η Μαρία Τσολάκη είδε ότι ήταν στις Καρυές και κοντά στο κιούπι της αγίας Ειρήνης στεκόταν μια όμορφη γυναίκα, λίγο ψηλή και παχειά, γύρω στα σαράντα. Γυρίζει και της λέει: "Ξέρεις ποιά είμαι εγώ; Είμαι η μητέρα της Ειρήνης. Το όνομα μου είναι Μαρία. Να ήξερες τι υποφέραμε από τους Τούρκους! Όταν μας συνέλαβαν εδώ που είχαμε ανεβή να κρυφτούμε, πρώτα άρχισαν να βασανίζουν τη Ρηνούλα μου μπροστά στα μάτια όλων.
Άρπαξαν και το βρέφος, το μικρό Ραφαήλ που σήκωνα στην αγκαλιά μου, το πέταξαν κάτω και το τσαλαπάτησαν με τα πόδια τους. Το σκότωσαν μπροστά στα μάτια μου. Από τον πόνο μου παραφρόνησα, φώναζα και ορμούσα να το πάρω. Με έδεσαν τότε σ'; ένα δένδρο και με υποχρέωσαν μ'; αυτόν τον τρόπο να παρακολουθήσω το μαρτύριο των παιδιών μου. Δεν άντεξα όμως, παρόλο που έκλεινα τα μάτια μου να μη βλέπω ενώ βασάνιζαν τη Ρηνούλα μου, απελπίστηκα πάρα πολύ και μου ήλθε συγκοπή. Εγώ δεν μαρτύρησα, αλλά ο άνδρας μου τράβηξε πολλά μαρτύρια".




Πηγή: Ορθόδοξος Κόσμος




Τώρα, έμενα γιατί όλο αυτό μου βρωμάει.....απάτη????

Υπάρχει στην Ελλάδα Εισαγγελέας (με @@) για να ζητήσει "ηλικιακή ταυτοποίηση" των οστών ????





Υ.Γ Θα ακολουθήσουν Posts με τη μετέπειτα...δρἀση της Μαρίας Τσολάκη (κυρίως)

Around the World in 80 Faiths

" Ο γυρος του κόσμου των 80 θρησκειών" είναι ένα ντοκυμαντέρ που προβλήθηκε, από το BBC, για πρώτη φορά στις 2 Ιανουαρίου του 2009. Ο Πιτ-Οουεν Τζόουνς, ένας Αγγλικανός εφημέριος, κάνει αυτό το μαγευτικό ταξίδι στις πέντε Ηπείρους και τις θρησκείες τους.

Επεισόδιο 1

Αυστραλασία και Ινδονησία

* Το ντοκυμαντέρ είναι στην Αγγλική γλώσσα, χωρίς υπότιτλους (προς το παρόν)

http://rapidshare.com/files/246435612/Around.the.World.in.80.Faiths-S01E01.part1.rar
http://rapidshare.com/files/246042072/Around.the.World.in.80.Faiths-S01E01.part2.rar
http://rapidshare.com/files/246054220/Around.the.World.in.80.Faiths-S01E01.part3.rar
http://rapidshare.com/files/246065523/Around.the.World.in.80.Faiths-S01E01.part4.rar
http://rapidshare.com/files/246071698/Around.the.World.in.80.Faiths-S01E01.part5.rar

tzanox

Επεισόδιο 2

Άπω Ανατολή

http://rapidshare.com/files/247545467/Around.the.World.in.80.Faiths-S01E02.part1.rar
http://rapidshare.com/files/247551619/Around.the.World.in.80.Faiths-S01E02.part2.rar
http://rapidshare.com/files/247557490/Around.the.World.in.80.Faiths-S01E02.part3.rar
http://rapidshare.com/files/247563287/Around.the.World.in.80.Faiths-S01E02.part4.rar
http://rapidshare.com/files/247568982/Around.the.World.in.80.Faiths-S01E02.part5.rar
http://rapidshare.com/files/247573829/Around.the.World.in.80.Faiths-S01E02.part6.rar

tzanox

The Atheist's Bible

From the point of view of a tapeworm, man was created
by God to serve the appetite of the tapeworm.

—Edward Abbey




The idea of God is the sole wrong for which I cannot forgive
mankind.

—Marquis de Sade





Men create the gods after their own image, not only with
regard to their form but with regard to their mode of
life.

—Aristotle


We shall tell ourselves that it would be very nice if there
were a God who created the world and was a benevolent
Providence, and if there were a moral order in the universe
and an after-life; but it is a very striking fact that
all this is exactly as we are bound to wish it to be.

—Sigmund Freud

Πως Γεννιούνται, ζουν και πεθαίνουν οι Θεοί και οι Θεές_Εμμανουήλ Γιαροσλάβσκι

Το γεγονός ότι μέσα σε λίγες μέρες εξαντλήθηκε κιόλας το βιβλίο «Πως γεννιούνται οι θεοί», δείχνει ότι οι πλατιές μάζες νιώθουν την ανάγκη να γνωρίσουν την ιστορία της θρησκείας. Οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται μόνο για την ιστορία της γέννησης ορισμένων θεών, αλλά θέλουν πριν απ’ όλα να ξέρουν πως και ποιες ήταν οι αιτίες που εμφανίστηκε η θρησκεία και πως αναπτύχθηκε στους διάφορους λαούς. Γι’ αυτό είναι εξαιρετικά αναγκαίο ένα βιβλίο στο οποίο να παρουσιάζονται τα σημαντικότερα στοιχεία σχετικά με τις θρησκείες των διαφόρων λαών. Αυτό προσπαθώ να κάνω σε τούτο μου το βιβλίο.
Πρωταρχικός σκοπός της εργασίας αυτής είναι να δείξω τη λαϊκή προέλευση όλων των θρησκευτικών αντιλήψεων και παραστάσεων, μιας κι όλοι οι θεοί είναι αποκύημα της φαντασίας των ανθρώπων. Θέλησα ν’ αποδείξω συγκριτικά, ότι μέσα σε ταυτόσημες συνθήκες ζωής, εμφανίστηκαν στους διάφορους λαούς παρόμοιες θρησκευτικές αντιλήψεις, δοξασίες και λατρείες. ότι οι λαοί, όταν έρχονται σ’ επαφή, παίρνουν ο ένας απ’ τον άλλον τις θρησκευτικές δοξασίες και ότι, συχνά, κάθε νέα θρησκεία είναι σε μεγάλο βαθμό, μια παραλλαγή των θρησκειών που υπήρχαν ως τότε. Ένα βιβλίο, έστω και σύντομο, που να περιγράφει συγκριτικά τις λατρείες διαφόρων είναι τόσο περισσότερο αναγκαίο, όσο οι ρασοφόροι παπάδες κι εκείνοι με το μανδύα των σοφών αρνιούνται στους απλούς θνητούς το δικαίωμα ακόμα και ν’ αναφέρονται στις διηγήσεις για τους θεούς και τις θεές. Στον οδηγό που σύνταξε ο μητροπολίτης Μακάριος για τους παπάδες (Δογματική θεολογία 1816-1882), όπου τους δείχνει με ποιο τρόπο ν’ αποβλακώνουν τους ανθρώπους, δηλώνει πολύ κατηγορηματικά: "Να μην ξεχνάμε ότι στο πρόβλημα της αυθεντικότητας ή της μη αυθεντικότητας μιας περικοπής της Βίβλου, ανώτατος κριτής δεν μπορεί να είναι άλλος από την αγία Εκκλησία, που είναι για πάντα εξουσιοδοτημένη από τον ίδιο το Λυτρωτή να διαφυλάγει το λόγο του θεού, γιατί το άγιο πνεύμα τη φυλάει από κάθε πλάνη στην πίστη".
Να που μπορεί να φτάσει η αλαζονεία ορισμένων ανθρώπων. Οι κύριοι αυτοί, αιώνες ολόκληρους λογομαχούσαν, διαπληκτίζονταν και τσακώνονταν για τις διάφορες ερμηνείες της «Αγίας Γραφής», για να καθορίσουν αν πρέπει να κάνεις το σταυρό σου με τα δυο ή με τα τρία δάχτυλα, ή γι’ άλλα ζητήματα, το ίδιο «σημαντικά» και πολύπλοκα, οι κύριοι αυτοί που αλληλοσκοτώνονταν για να βρούνε αν πρέπει να γράφουν Ισούς ή Ιησούς, απαγορεύουν στους ανθρώπους, ακόμα και ν’ αναφέρουν τις αντιφάσεις που υπάρχουν μέσα στη Βίβλο, υποστηρίζοντας ότι τάχα κάποιος σωτήρας εξουσιοδότησε αποκλειστικά αυτούς, τους παπάδες, να είναι οι μοναδικοί κριτές στα ζητήματα της θρησκείας.....

Η καταγωγή των ειδών _ Κάρολου Δαρβίνου

Αναμφισβήτητα, "Η καταγωγή των ειδών" του Κάρολου Δαρβίνου είναι το πιο σημαντικό βιβλίο του 19ου αιώνα. Είναι όμως και ασυνήθιστο: ένα ευανάγνωστο δοκίμιο. Με την έκδοσή του το 1859 αναγνωρίστηκε αμέσως, τόσο από τους υποστηρικτές του όσο και από τους επικριτές του, ως ένα έργο υψίστης σπουδαιότητας. Η θεωρία του Δαρβίνου για την εξέλιξη μέσω της φυσικής επιλογής προκάλεσε και προκαλεί ακόμα και σήμερα την έντονη αντίδραση όσων ασπάζονται την κυριολεκτική αλήθεια της Γενέσεως. Είναι όμως μοναδική γιατί εξηγεί, με την πλήρη έννοια της λέξεως, την ύπαρξη, τη μορφή, την ποικιλία, την πολυπλοκότητα και την κομψότητα όλων των έμβιων όντων, όχι μονάχα σε αυτό τον πλανήτη, αλλά πιθανότατα οπουδήποτε στο σύμπαν μπορεί να υπάρχει οργανωμένη πολυπλοκότητα.

Αλλά για ό,τι αφορά τον υλικό κόσμο, μπορούμε τουλάχιστον να πούμε αυτό: πως είμαστε σε θέση ν' αντιληφθούμε ότι τα γεγονότα συντελούνται όχι με μεμονωμένες επεμβάσεις μιας "Θείας Δύναμης", που δρα ξεχωριστά στην κάθε ιδιαίτερη περίπτωση, αλλά με την καθιέρωση απ' αυτήν γενικών νόμων.

Ο Αγώνας του Darwin: η Εξέλιξη της Προέλευσης των Ειδών

Το έτος που διανύουμε, έχει ονομαστεί "έτος Δαρβίνου" επειδή συμπληρώθηκαν (12 Φεβρουρίου) 200 χρόνια από τη γέννηση αυτού του σπουδαίου και πρωτοπόρου επιστήμονα.
Στη χώρα μας όμως, στην οποία το υπουργείο Παιδείας ονομάζεται .....και Θρησκευμάτων, κάποιοι προσπαθούν αυτό να το "αποσιωπήσουν" (ενώ αν συμπληρώνονταν 2000 χρόνια από τη "γέννηση" κάποιου απίθανου.......τσαρλατάνου-θαυματοποιού, θα είχαμε κάθε μέρα σχεδόν λιτανείες και τυμπανοκρουσίες!!!!!!). Θα μου πείτε, εδώ τα μισά και πλέον Ελληνόπουλα αγνοούν τι σημαίνει Εξέλιξη , αφού οι "φωστήρες" του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου έχουν φροντίσει τα συγκεκριμένα κεφάλαια των σχολικών βιβλίων να "θαφτούν".......

Σαν ελάχιστο φόρο τιμής προς τον Δαρβίνο, από μέρους μου, αναρτώ το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ του BBC4 , το οποίο αναφέρεται στον Δαρβίνο και την Εξελικτική Θεωρία....

Ο Darwin "παρουσίασε" μια νέα θεώρηση της φύσης, όπου τα είδη εξελίχθηκαν ανεξάρτητα από το κατευθυντήριο χέρι ενός "δημιουργού". Ο αρμονικός κόσμος της Ανθρωπότητας που "δημιουργηθηκε" από αυτόν τον θεό, γκρεμίστηκε...... Αυτό ήταν μια πρόκληση εναντίον παραδοσιακών πεποιθήσεων και ένας Αγώνας ζωής του Darwin . Το ντοκιμαντέρ του BBC4 παρουσιάζει αυτόν τον αγώνα με όμορφες εικόνες και δραματικές σκηνές, που επωφελούνται από τις μυστικές σημειώσεις και γράμματα του Darwin. Μεταδοθηκε στις 02 Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους.....

Total Size (MB) ....: 559,03 MB
Video Length .......: 00:59:13
Video Codec Code ...: XVID
Video Codec Name ...: XviD MPEG-4 codec
Resolution .........: 624 x 352
Audio Bitrate ......: 128 KB/s (CBR)
Channels ...........: 2 Ch
Sampling Rate ......: 48000 Hz

Η ταινία είναι στα Αγγλικά, χωρίς υπότιτλους

http://rapidshare.com/files/208883542/DS.BBC4.part1.rar
http://rapidshare.com/files/208892186/DS.BBC4.part2.rar
http://rapidshare.com/files/208900744/DS.BBC4.part3.rar
http://rapidshare.com/files/208908885/DS.BBC4.part4.rar
http://rapidshare.com/files/208916941/DS.BBC4.part5.rar
http://rapidshare.com/files/208921200/DS.BBC4.part6.rar

Αθεϊστικά Λεωφορεία στο Λονδίνο

Αθεϊστικές διαφημήσεις που δηλώνουν "Πιθανότατα δεν υπάρχει Θεός" τοποθετήθηκαν σε 800 λεωφορεία στη Βρετανία έπειτα από μια, άνευ προηγουμένου, εκστρατεία ανεύρεσης πόρων.

Οι οργανωτές, αρχικά, ήλπιζαν να θέσουν το μήνυμα σε λίγα μόνο λεωφορεία σοτ Λονδίνο, σαν "αντίδοτο" στις αφίσες που αναρτώνται από θρησκευτικές ομάδες οι οποίες ισχυρίζονται οτι αποτελούν την "απειλή στην αιώνια ...καταδίκη" των μη-πιστών.

Ωστόσο, αφού η εκστρατεία έλαβε μεγάλη υποστήριξη από τον εξέχοντα αθεϊστή καθηγητή Richard Dawkins και τη Βρετανική Ένωση Ανθρωπιστών, ο σχετικά μικρός στόχος των 5,500 λιρών, επιτεύχθηκε μέσα σε λίγα λεπτά και τώρα πάνω από 140,000 λίρες έχουν δωρηθεί από το ξεκίνημα την εκστρατείας, τον Οκτώβριο.

Αρκετά χρήματα έχουν συγκεντρωθεί, ώστε το μήνυμα " Πιθανότατα δεν υπάρχει θεός. Πάψτε να ανησυχείτε και απολαύστε τη ζωή σας", να αναρτηθεί σε 200 "διπλά" λεωφορεία (ακορντεόν) στη Πρωτεύουσα για ένα μήνα, με αρκετά να βρίσκονται ήδη στους δρόμους. Επιπλέον 600 λεωφορεία (απλά) που θα φέρουν τη συγκεκριμένη διαφἠμηση, θα βρεθούν σε "κοινή θέα" επισκεπτών και των πολιτών, σε αρκετές πόλεις ανά την Αγγλία, την Ουαλία και τη Σκωτία, όπως το Aberdeen από το Dundee ως την York, το Coventry, το Swansea και το Bristol.

Ακόμα, δύο γιγαντο-οθόνες, που θα προβάλουν το αθεϊστικό μήνυμα, έχουν τοποθετηθεί στην Oxford Street, στο κεντικό Λονδίνο, καθώς και 1000 πόστερς που θα περιλαμβάνουν αποφθεγματα γνωστών μη-πιστών, θα τοποθετηθούν στον Υπόγειο σιδηρόδρομο για δύο εβδομάδες, αρχής γενομένης από τη Δευτέρα.Οι χαρακτηριστικές "ατάκες" αμφιβολίας, σχετικά με την ύπαρξη του Θεού και ,απ' την άλλη, εκθειάσμου του φυσικού κόσμου, έχουν γραφτεί από τους Άλμπερτ Αϊνστάιν, Κάθριν Χέμπουρν, Ντάγκλας Άνταμς και Έμιλυ Ντικινσον.

Είναι η πρώτη αθεϊστική καμπάνια που έχει λάβει ποτέ χώρα και παράλληλα, παρόμοιες καμπάνιες γίνονται , σε Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, στην Αμερική και την Ισπανία.

Η Ariane Sherine , μια συγγραφέας που πρώτη είχε την ιδέα για αυτή την καμπάνια, είπε : "Περιμένεις χρόνια να εμφανιστεί ένα "Αθεϊστικό" λεωφορείο και ξαφνικά εμφανίζονται....800. Ελπίζω, να ομορφύνουν την μέρα στους ανθρώπους και να τους κάνουν να χαμογελούν καθώς πηγαίνουν για δουλειά".

Η καμπάνια έγινε αποδεκτή και από θρησκευτικές ομάδες, με το σκεπτκό οτι θα αυξηθεί το κύρος του διαλόγου, σχετικά με θέματα πίστης και παρόλο οτι υπήρχαν αυστηρά μέτρα ασφάλειας έξω από το Royal Albert Hall (θέατρο) , όπου έγινε η εκδήλωση έναρξης της καμπάνιας, οι διοργανωτές δεν δέχτηκαν καμιά απειλή από φανατικούς-πιστούς.

Ο Paul Woolley, διευθυντής του Theos, μιας θεολογικής "ομάδας, η οποία δώρισε 50 λίρες για την εκστρατεία, δήλωσε: " Τα συγκεκριμένα πόστερς, θα ενθαρύνουν τους ανθρώπους στο να προβληματιστούν γύρω από το σημαντικότερο ερώτημα που αντιμετωπίζουν στη ζωή". Μερικοί άθεοι, υποστηρικτές της καμπάνιας, διαμαρτυρήθηκαν για το οτι η φρασεολογία της (καμπάνιας) δεν υποδηλώνει ξεκάθαρα οτι ο θεός δεν υπάρχει, παρ' οτι υπήρχαν φόβοι οτι κάτι τέτοιο θα παρέβαινε τη διαφημηστική δεοντολογία.

Ο καθηγητης Dawkins, ο γνωστός εξελικτικός Βιολόγος και συγγραφές του βιβλίου "Η περί Θεού Αυταπάτη", δήλωσε : " Επιζητούσα κάτι "δυνατότερο" αλλά με μια δεύτερη ματιά, πιστεύω οτι πιθανότατα είναι κάτι καλό διότι κάνει τους ανθρώπους να σκεφτούν. Είναι απλά, τροφή για σκέψη, ο κόσμος θα το συζητήσει σε όλα τα pubs (μπυραρίες) όταν θα δει τις διαφημήσεις στα λεωφορεία.

Ή Hanne Stinson, διευθύντρια της Βρετανικής Ένωσης Ανθρωπιστών, δήλωσε πως οι διαφημίσεις περιείχαν ένα υπερβολικά "θετικό" μήνυμα και σκόπευαν στο να διαβεβαιώσουν τους αγνωστικιστές και τους άθεους, οτι δεν υπάρχει κάτι το κακό στον να μην πιστεύεις στον θεό.

Άρθρο : Telegraph.co.uk

http://www.telegraph.co.uk/news/newstopics/howaboutthat/4141765/Atheist-buses-denying-Gods-existence-take-to-streets.html

Μετάφραση : από μένα

ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ - ΕΠΙΛΟΓΕΣ

Η ιστοριογραφία δεν είναι παρά ένας διάλογος ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν, και είναι εύλογο,κάθε εποχή να ξαναγράφει την Ιστορία στο φως των δικών της προβληματισμών και αναγκών. Τις ιδεολογικές απόψεις και την ερμηνεία του ιστορικού , ακόμα και το συναισθηματικό του δέσιμο μ' αυτές, μπορεί κανείς να τα απορρίψει ή να τα αποδεχτεί-εν όλω ή εν μέρει . Εκεί όμως που επιβάλλεται να εγείρονται ανυπαχώρητες ενστάσεις , είναι όταν αδιαμφισβήτητα γεγονότα ή καταστάσεις φαλκιδεύονται , διαστρεβλώνονται ή αποσιωπούνται-είτε διότι ο ιστορικός προφανώς φοβήθηκε μήπως "του κόψει η μαγιονέζα" είτε διότι στάθηκε επιπόλαιος στις έρευνές του.

Σε ο,τι αφορά στην ιστορία της ύστερης αρχαιότητας , τέτοιες ενστάσεις μπορούν να στηριχτούν μονο στις πρωτογενείς πηγές . Και ο αναγνώστης μπορεί να είναι βέβαιος ότι τέτοιες ενστάσεις μπορούν να υπάρξουν αμέτρητες ...

Όχι μόνο ο Ιουλιανός αλλά ολόκληρη η ύστερη αρχαιότηταβρίσκεται βυθισμένη μες στα σκοτάδια της λήθης. Ο μέσος Έλληνας θα εκπλαγεί -ίσως και να ενοχληθεί- μαθαίνοντας ότι για ένα σοβαρό αριθμό ξένων ιστορικών επιστημόνων ο πραγματκός Χρυσός Αιώνας της αρχαιότητας ήταν ο Β ' μετά Χριστόν . Και θα εκπλαγεί διότι στη συνείδησή του, έξι oλόκληρoι αιώνες Ελληνισμού έχουν συμπιεστεί στη λέξη "παρακμή". Η ιστορία σταματάει με το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου και ξαναρχίζει με τον Μέγα Κωνσταντίνο . Στο μεταξύ διάστημα , ο κόσμος μεταβαίνει από παρακμή σε ακομα χειρότερη παρακμή, περιμένοντας την νίκη του χριστιανισμού για να σωθεί επιτέλους. ( Ολοι οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες είναι εξ ορισμού "κακοί". Από την επoχή που αρχίζουν να βαπτίζονται Χριστιανοί γίνονται εξ ορισμού "καλοί" ) .

http://rapidshare.com/files/178304704/IOYLIANOS_EPILOGES.pdf

Η ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΤΗΣ....ΠΑΡΑΝΟΙΑΣ!!!!

Βρήκα το παρακάτω κείμενο σε χριστιανικό ιστότοπο.... και το μόνο που μου προκάλεσε ήταν ακατάπαυστα γέλια. Μα καλά, αναρωτιέμαι, υπήρξαν και υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν σε αυτή την , άνευ ορίων, μπουρδολογία????? (είναι ο ηπιότερος χαρακτηρισμός που μπορώ να χρησιμοποιήσω....)

Απολαύστε.....Τον βίο του Αγ. Ιωάννη του Θεολόγου

ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΗΣ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ

" Επειδή οι Εφέσιοι ετελούσαν μεγάλη γιορτή στην ψευτοθεά Άρτεμιν, γι' αυτό ο Απόστολος επήγε κατά τον καιρό της γιορτής και ανέβηκε επάνω σ' εκείνο το μέρος, όπου στεκόταν το είδωλον της Αρτέμιδος. Οι όχλοι όμως βλέποντας τον θύμωσαν πολύ και άρχισαν να τον λιθοβολούν. Όμως οι πέτρες δεν χτύπησαν καθόλου τον Άγιον, αλλά το είδωλον μέχρι που το συνέτριψαν. Εκείνοι όμως οι ανόητοι δεν θέλησαν να έλθουν σε συναίσθησιν, αλλά βλέποντας τον Απόστολον να τους μιλάη για πίστι, πάλι τον λιθοβολούσαν. Οι πέτρες όμως παράδοξα επέστρεφαν και κτυπούσαν τους ίδιους και τους επλήγωναν. Τότε ο θείος Απόστολος έκανε προσευχή στον Θεό και αμέσως έγινε σεισμός και μεγάλος βρασμός της γής και χάθηκαν απ' αυτόν διακόσιοι άνθρωποι. Βλέποντας αυτό οι υπόλοιποι άνθρωποι μόλις και μετά βίας απαλλάχθηκαν από την μέθη και τον σκοτισμό της πλάνης και παρακαλούσαν θερμά τον Απόστολο να ελεηθούν και οι ίδιοι και να αναστηθούν όσοι πέθαναν. Πάλι λοιπόν, αφού προσευχήθηκε ο Απόστολος, αμέσως όλοι αναστήθηκαν. Και επειδή έγινε πάλι βρασμός της γής, γι' αυτό έπεσαν όλοι στα πόδια του Αποστόλου και, αφού πίστεψαν στον Χριστό, βαπτίσθηκαν. Έπειτα πήγε ο θείος Απόστολος σ' ένα τόπον που ωνομαζόταν Τύχη και εκεί θεράπευσε ένα παράλυτο που ήταν κατάκοιτος δώδεκα ολόκληρα χρόνια. Επειδή λοιπόν έκανε ο Απόστολος και άλλα πολλά θαύματα και η φήμη τους έτρεχε παντού, βλέποντας αυτά εκείνος ο Δαίμονας, που έμενε και κατοικούσε στον ναόν της Αρτέμιδος, και γνωρίζοντας ότι και ο ίδιος θα διωχθή απ' εκεί απ' τον Ιωάννη μεταμορφώθηκε σε στρατιώτη, κρατώντας στα χέρια χαρτιά και κλαίγοντας ότι δήθεν έφυγαν απ' τα χέρια του δυο μάγοι άριστοι και εξαιρετικοί που του δόθηκαν από την εξουσία να τους φυλάγη. Εξ' αιτίας αυτού τον έβαλαν σε μεγάλον κίνδυνο με τη φυγή τους. Έδειχνε δε στους ανθρώπους εκεί και ένα δέμα φλωριά και υποσχόταν να το δώση σ' αυτούς εάν βρουν τους μάγους και τους θανατώσουν. Ακούγοντας λοιπόν αυτά πολλοί κινήθηκαν εναντίον του σπιτιού του Διοσκουρίδου φοβερίζοντας ότι θα το κατακαύσουν μαζί μ' αυτόν, αν δεν παραδώση στα χέρια τους, τους μάγους. Ο ευλαβής όμως και ευγνώμων Διοσκουρίδης προτιμούσε καλύτερα να καή παρά να παραδώση τους Αποστόλους, που του φανήκαν ευεργέτες του. Ο δε μέγας Ιωάννης προγνωρίζοντας με την προορατικήν χάριν του Αγίου Πνεύματος, ότι αν παραδοθή σ' αυτούς πρόκειται πάλι να κάνη θαύματα και απ' αυτό να επιστρέψη πολλούς στην ζωή της ευσεβείας παρέδωκε τον εαυτό του ο ίδιος μαζί με τον Πρόχορον στους απίστους. Αφού λοιπόν σύρθηκαν από τους απίστους οι Απόστολοι του Κυρίου, όταν πήγαν στον ναό της Αρτέμιδος, προσευχήθηκαν στον Θεό να γκρεμισθή ο ναός, αλλά κανένας άνθρωπος να μη πάθη κακό. Και, ώ του θαύματος! Αμέσως έγινε αυτό. Τότε ο μέγας Απόστολος διατάζει τον Δαίμονα που κατοικούσε εκεί με αυτά τα λόγια:
- Σε σένα ομιλώ τον ακάθαρτο Δαίμονα.
- Τι θέλεις; Αποκρίθηκε η φωνή.
- Θέλω να ομολογήσης φανερά πόσα χρόνια κατοικείς εδώ και αν είσαι συ που ξεσήκωσες τόσον λαόν εναντίον μας, ξανάπε ο Απόστολος.
Πιεζόμενος ο Δαίμονας από την θέλησιν του Αγίου αποκρίθηκε.
- Διακόσια σαράντα εννιά χρόνια κατοικώ σ' αυτόν τον ναό. Πράγματι, εγώ είμαι αυτός που εκίνησα όλους αυτούς εναντίον σας.
- Σου παραγγέλω εν τω ονόματι του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου να μη κατοικήσης πια σ' αυτόν τον τόπον, είπε πάλι ο Απόστολος.
Αμέσως λοιπόν έφυγε ο Δαίμονας από την πόλι της Εφέσου. Οι Έλληνες δε βλέποντας αυτά εφοβήθηκαν και οι περισσότεροι απ' αυτούς τρόμαξαν. Απ' το γεγονός αυτό πίστεψαν πολλοί στον Κύριο Ιησού και βαπτίσθηκαν στο Όνομά Του. "

Πηγή: http://www.impantokratoros.gr/BF208F26.el.aspx

Για να μην υπάρξει παρεξήγηση, δεν υποστηρίζω την αρχαία Ελληνική θρησκεία (όπως και καμιά θρησκεία...) αλλά όταν οι "χριστιανοί" επιδίδονταν σε καταστροφές αρχαίων ιερών, θα έπρεπε να είχαν και θάρρος να το ομολογούν και όχι να αποδίδουν τέτοιες πράξεις σε.....μεταφυσικά φαινόμενα. Τέλος πάντων.....το κείμενο σε αποζημιώνει, σου φτιάχνει τη διάθεση, αλλά γεννά και μια μεγάλη απορία:

Μα καλά, για πόσο μαλάκες μας περνάνε????

ΑΠΟ ΤΟΝ ΡΑΒΒΙ ΓΕΣΟΥΑ ΣΤΟΝ.......ΙΗΣΟΥ

Από τον ραββί Γέσουα στον ….. Ιησού και από τον Σαούλ στον…..Παύλο

Θα ξεκινήσω την ανάλυσή μου από τα βασικά, δηλαδή από τους ορισμούς του τι είναι θρησκεία και τι είναι αίρεση:

Ο όρος θρησκεία, που χρησιμοποιείται ενίοτε εναλλακτικά με την λέξη πίστη, ή σύστημα πίστης καθορίζει γενικώς την πίστη στο υπερφυσικό, το ιερό ή το θείο και τους ηθικούς κώδικες, πρακτικές, αξίες, οργανισμούς και τελετουργικά που συνδέονται της. Στην ευρύτερη έννοιά της ορισμένοι την έχουν ορίσει ως το σύνολο των απαντήσεων που δόθηκαν για να ερμηνευθεί η σχέση του ανθρώπινου είδους με το σύμπαν. Στην μακρά πορεία ανάπτυξής της η θρησκεία έλαβε διάφορες μορφές σε διαφορετικούς πολιτισμούς και άτομα. Σε αρκετές περιπτώσεις η λέξη θρησκεία —παρόμοια με τη λέξη θρήσκευμα— χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει αυτό που θα μπορούσε να περιγραφεί ορθότερα ως "οργανωμένη θρησκεία" -δηλαδή ενός οργανισμού που υποστηρίζει την άσκηση μιας θρησκείας συχνά υπό την μορφή νομικής οντότητας
Σαν αίρεση χαρακτηρίζεται κάθε διαφορετική αντίληψη πάνω σε δογματικά θέματα της πίστης μιας θρησκείας, κάθε διαφορετική ερμηνεία των δογμάτων της.

Με βάση τους παραπάνω ορισμούς, ας δούμε τελικά αν ο Χριστιανισμός είναι θρησκεία ή αίρεση…Από άποψης Δογματικής, λοιπόν, ο Ιουδαϊσμός πιστεύει στον Ένα και μοναδικό Θεό (Γιαχβέ) . Δεν νομίζω να υπάρχει κανείς σώφρων Χριστιανός, που να αμφισβητεί ότι και ο ραββί Γέσουα στον ίδιο Θεό πίστευε. Μάλιστα, όπως αναφέρεται στα Ευαγγέλια της Κ. Διαθήκης, ήταν θερμός υποστηρικτής της Τορά (του εβραϊκού Νόμου) που αντιπροσωπεύουν και στον Χριστιανισμό το θεμέλιο λίθο της δογματικής του. Η Πεντάτευχος (δηλαδή ένα συνοθύλευμα γιδοβοσκικής πνευματικής αρλουμπολογίας, στο οποίο αναγράφονται ακόμα και περιοχές που υπάρχει……χρυσός και διαμάντια, όπως και τοπογραφικοί χάρτες διαχωρισμού κρατών!!!!), αποτελεί για τον Χριστιανισμό το Ιερότερο Βιβλίο. Και πώς να μην είναι άλλωστε, όταν ο ίδιος ο ραββί Γέσουα σε αυτό το συνοθύλευμα βιβλίων παρέπεμπε όσους τον ρωτούσαν περί….»Σωτηρίας».Τι κι αν υποστηρίζουν οι χριστιανοί Θεολόγοι ότι η Π. Διαθήκη είναι γραμμένη με αλληγορικό χαρακτήρα και τα ……μυθολογικά στοιχεία, που περιλαμβάνονται σε αυτήν, χρησιμοποιήθηκαν απλά για να κάνουν πιο …..προσιτό το κείμενο στους οπαδούς- πιστούς. Κανέναν δεν πείθουν με τέτοια επιχειρήματα, για τον απλούστατο λόγο ότι οι Εβραίοι δεν έχουν καθόλου την ίδια άποψη. Οι εβραίοι θεολόγοι θεωρούν αναμφισβήτητο γεγονός ότι είναι ο Ισραήλ, δηλαδή ο εκλεκτός λαός του Θεού και ότι όσα αναφέρονται στη Βίβλο αντικατοπτρίζουν την ιστορία του Ισραήλ δια μέσου του Θεού. Καμία αναφορά σε …..μυθολογίες και αλληγορικά νοήματα (Αλήθεια, έχετε ποτέ αναρωτηθεί γιατί δεν διδάσκεται Θρησκειολογία αντί για Θρησκευτικά στα σχολεία???).
Δεν είναι, επίσης, τυχαίο το ότι η Χριστιανική Εκκλησία δεν αναγνωρίζει ΕΠΙΣΗΜΩΣ καμιά μετάφραση της Π. Διαθήκης, πέραν του πρωτότυπου αρχαίου κειμένου. Ακόμα και η μετάφραση των Ο’ (μετάφραση των ίδιων των…..Εβραίων) χαίρει απλά μιας ευρύτερης αποδοχής.Ποια είναι, λοιπόν, η Δογματική διαφορά μεταξύ Ιουδαϊσμού και Χριστιανισμού? Η μοναδική σημαντική διαφορά είναι η αποδοχή του ραββί Γέσουα ως τον αναφερόμενο από τους Προφήτες Μεσσία (Διαβάζω τελευταία, στο φόρουμ, τις αντιλήψεις κάποιων απίθανων…..καθηγητών Θεολογίας, περί της μνημόνευσης του Ιησού στη Π. Διαθήκη ως……Μα’λακ Γιαχβέ . Μου φαίνεται φιρί-φιρί το πάνε κάποιοι να συγκληθεί….. η 8η Οικουμενική Σύνοδος και να πιαστούν, κατά τα γνωστά εθιμοτυπικά, μαλλί με μαλλί…..). Μεσσίας, ως γνωστόν, στα …..Εβραϊκά σημαίνει ο Κεχρισμένος, αυτός που φέρει το Χρίσμα (δεν αναγράφω τη λέξη στην Εβραϊκή γλώσσα, γιατί κάποιοι θα νομίζουν ότι σημαίνει…..ρεβυθόσουπα, αν κρίνω από προηγούμενο ανάλογο ποστ).

Ωραία λοιπόν, από τον ραββί Γέσουα καταλήξαμε στον Χριστό (τον Ιησού, όμως έτσι? …..για να μην ξεχνιόμαστε). Εδώ όμως γεννιούνται δύο μείζονα ζητήματα. Από την μια, η Χριστιανική Θεολογία θα πρέπει να δώσει απαντήσεις στο πως δέχεται την εκπλήρωση των Μεσσιανικών προφητειών και δεν τις θεωρεί και αυτές μέρος ……της αλληγορικής εξιστόρησης μύθων και από την άλλη, θα πρέπει να εξηγήσει , πως γίνεται (αφού δέχτηκε την αληθινή υπόσταση αυτών των προφητειών…) να τις ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΕ σε τέτοιο βαθμό, που ακόμα και ο…..ραββί Γέσουα (αν υπήρξε…) θα είχε τις αμφιβολίες του.
Τι εννοώ με αυτό? Ας δούμε μερικά παραδείγματα για να γίνω πιο κατανοητός:

1ον Στα χωρία της Π. Διαθήκης, που αναφέρονται στον Μεσσία, είναι σαφές ότι αυτός θα προέρχεται από τον οίκο του….Δαυίδ. Τώρα, πως κατέληξε να περιπλεχθεί αυτή η προφητεία με κάποια εβραιοπούλα παρθένο, είναι άλλη ιστορία…. ( Την οποία, η Χριστιανική Εκκλησία έκανε περίπου 400 χρόνια να…..«κατανοήσει»).Είναι φανερό ότι ο ραββί Γέσουα από τον οίκο…. του Ισραήλ προήλθε και τα ήθη και έθιμα αυτής της φυλής είχε ασπασθεί. Ως πιστός εβραίος λοιπόν, ο ραββί Γέσουα, μέχρι και περιτομή είχε κάνει (σύμφωνα με τον εβραϊκό νόμο – Γένεσις 17: 11-14). Ποιος ο λόγος λοιπόν, να πιστεύω ότι ο Μεσσίας ή Χριστός ήθελε να καταλύσει τον Νόμο? Ο Σαούλ πάντως φρόντισε, τέτοια…..«επικίνδυνα» (για την ….ακεραιότητά του) εθιμοτυπικά να τα ….παρακάμψει από τον προσηλυτισμό των υπολοίπων υπηκόων της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ( προς Κολ, 2:11 και προς Γαλ, 5:11-14). Παρ’ όλα αυτά, έρχεται ο Ευαγγελιστής Λουκάς και …..προτρέπει τους Χριστιανούς να εορτάζουν την ημέρα της περιτομής του Κυρίου (κατά Λουκά 2:21), κάτι το οποίο και γίνεται από την Ορθόδοξη εκκλησία την 1η Ιανουαρίου κάθε έτους (όταν λέω ότι…..φθηνά τη γλίτωσα τη περιτομή , κάτι ξέρω).

2ον Ας δούμε όμως και πως ο ίδιος ο Μεσσίας …..αντιλαμβάνεται την «αποστολή» του, μέσα από τα κείμενα της Κ. Διαθήκης αυτή τη φορά:

37. Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, εσύ που φονεύεις τούς προφήτες, κι εσύ που λιθοβολείς τούς απεσταλμένους σε σένα, πόσες φορές θέλησα να συγκεντρώσω τα παιδιά σου, με τον ίδιο τρόπο που η κότα συγκεντρώνει τα μικρά της κάτω από τις φτερούγες της, αλλά δεν θελήσατε; 38. Δέστε, ο οίκος σας αφήνεται σε σας έρημος. 39. Επειδή, σας λέω: Στο εξής, δεν θα με δείτε, μέχρις ότου πείτε: Ευλογημένος ο ερχόμενος στο όνομα του Κυρίου"(Ματθαίος 23/κγ: 13-39).


."Ο δε αποκριθείς είπεν: ουκ απεστάλην ει μη εις τα πρόβατα τα απολωλότα οίκου Ισραήλ"(Ματθαίος 15/ιε: 24).

Είχε σκοπό ο ραββί Γέσουα…..να σώσει κάποιον άλλον πέρα από το λαό του? Προφανώς όχι. Και γι’ αυτό μάλιστα έκανε και « ιδιαίτερα» σε όσους ήθελαν να σωθούν:

"Ην δε άνθρωπος εκ των Φαρισαίων, Νικόδημος όνομα αυτώ, άρχων των Ιουδαίων. Ούτος ήλθε προς αυτόν νυκτός" (Ιωάννης 3/γ: 1,2).

"Όμως μέντοι και εκ των αρχόντων πολλοί επίστευσαν εις αυτόν, αλλά δια τους Φαρισαίους ουχ ωμολόγουν, ίνα μη αποσυνάγωγοι γένωνται"(Ιωάννης 12/ιβ: 42).

Σε αυτό το σημείο, θα παρακαλούσα όποιον νομίζει ότι τα παραπάνω χωρία δεν είναι απολύτως ξεκάθαρα και θα επιθυμούσε να εκφράσει τις …..δογματικές αντιρρήσεις του, να μην προβεί……σε Τρεμπέλειες αναλύσεις. Με τον ως άνω μνημονευόμενο ,διακριθέντα και βραβευθέντα, από το σύνολο σχεδόν των Ορθοδόξων Πατριαρχείων, καθηγητή Θεολογίας αρκετά έχω διασκεδάσει……

3ον και σημαντικότερο. Στους Χριστιανούς που σπεκουλάρουν ότι ο Χριστός δεν ήρθε για να αναγεννήσει και να «σώσει» τον Ισραήλ ( αλλιώς, εικάζουν, οι Εβραίοι θα τον είχαν δεχτεί….) το μόνο που μπορώ να σκεφτώ ως απάντηση είναι, ότι για ένα πολύ μεγάλο διάστημα οι Εβραίοι ήταν οι ΜΟΝΟΙ που τον είχαν αποδεχτεί…..Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν ισχυρίζομαι ότι έγινε αποδεκτός από το σύνολο του εβραϊκού λαού, αλλά από ένα μέρος του, τους επονομαζόμενους Εβιονίμ (Ebion= άπορος). Οι Εβιονίμ λοιπόν, δεν θεώρησαν τον Χριστό ως φορέα κάποιας νέας θρησκείας. Γι‘ αυτούς είχε τον ρόλο του ΑΝΑΜΟΡΦΩΤΗ και του ΛΥΤΡΩΤΗ. Οι ίδιοι Εβραίοι γεννήθηκαν και Εβραίοι πέθαναν……

Η αναφορά του Σαούλ στην επικεφαλίδα δεν ήταν τυχαίος, το αντίθετο μάλιστα. Ας θυμίσω, λοιπόν, στους συνομιλητές ποιος ήταν ο Σαούλ (ή Παύλος): Ήταν ένας σκηνοποιός , Φαρισαίος το γένος, από τη Ταρσό της Κιλικίας, στον οποίο είχε ανατεθεί σαν αποστολή ο εντοπισμός και «εξολόθρευση» των…..Εβιονίμ!!!! Ο (μετέπειτα) απόστολος των Εθνών είχε σαν στόχο την εξόντωση των αιρετικών Εβραίων και για να είμαι και πιστός με τα κείμενα της Κ. Διαθήκης «της των Ναζωραίων αιρέσεως» !!!! (Πράξεις 24/κδ:5)

Για όσους δεν γνωρίζουν τι συνέβη και …..άλλαξε γνώμη, ο ίδιος μας πληροφορεί ότι είδε κανα-δυο οράματα κατά τη διαδρομή στη διάρκεια μιας …….αποστολής. Τον πραγματικό ρόλο (και σκοπό) του Σαούλ στη διάδοση του Χριστιανισμού, δεν θα τον αναλύσω τώρα. Άλλωστε, αυτό που μας ενδιαφέρει είναι αν άλλαξε το Δόγμα του Ιουδαϊσμού, ακόμη και μετά τον θάνατο (άντε, να πω και την Ανάσταση…) του Χριστού και την ανάληψη της…..καθοδήγησης από τους Απόστολους (τον εξής έναν….)Τα παρακάτω κείμενα είναι …….χαρακτηριστικά


Λέγω ουν, μη απώσατο ο Θεός τον λαόν αυτού; μη γένοιτο· και γαρ εγώ Ισραηλίτης ειμί, εκ σπέρματος Αβραάμ, φυλής Βενιαμίν. 2 ουκ απώσατο ο Θεός τον λαόν αυτού ον προέγνω. ή ουκ οίδατε εν Ηλία τι λέγει η γραφή, ως εντυγχάνει τω Θεω κατά του Ισραήλ λέγων; 3 Κύριε, τους προφήτας σου απέκτειναν και τα θυσιαστήριά σου κατέσκαψαν, καγώ υπελείφθην μόνος, και ζητούσι την ψυχήν μου. 4 αλλά τι λέγει αυτώ ο χρηματισμός; κατέλιπον εμαυτω επτακισχιλίους άνδρας, οίτινες ουκ έκαμψαν γόνυ τω Βάαλ. 5 ούτως ουν και εν τω νυν καιρω λείμμα κατ’ εκλογήν χάριτος γέγονεν" (προς Ρωμαίους 11/ια: 1-5).


Το δόγμα του Ιουδαϊσμού δεν ήταν αιρετικό. Δεν άλλαξε για να αντικατασταθεί από κάποιο δήθεν άλλο και σωστό Χριστιανικό δόγμα. Το Ιουδαϊκό δόγμα παρέμεινε ΙΔΙΟ. Αλλά ΣΥΜΠΛΗΡΩΘΗΚΕ ΚΑΙ ΕΚΠΛΗΡΩΘΗΚΕ με τον Χριστό. Και αυτοί που εξέπεσαν, δεν ήταν οι Ισραηλίτες ως έθνος. Ήταν οι ΑΠΙΣΤΟΙ προς τον Χριστό Ισραηλίτες. Άρα για δογματικούς λόγους αποδοχής του Χριστού εξέπεσαν κάποια ΠΡΟΣΩΠΑ από το έθνος του Θεού, και όχι ως έθνος ή ως θρησκεία. Μάλιστα πολύ χαρακτηριστικά ο Παύλος παρομοιάζει την προχριστιανική Εκκλησία του Θεού ως μία ήμερη ελιά, από όπου αποκόπηκαν κάποια κλαδιά, (οι Ισραηλίτες που δεν πίστεψαν στον Χριστό), και στη θέση τους μπολιάστηκαν κλαδιά από μια άγρια ελιά, (οι Εθνικοί που πίστεψαν). ΠΡΟΣΩΠΑ αποκόπηκαν, και όχι ολόκληρη η ελιά. Και μάλιστα μας ξεκαθαρίζει όπως είδαμε, ότι κάποια στιγμή θα μπολιαστούν και πάλι Ισραηλιτικά κλαδιά στην ελιά της Εκκλησίας, όταν θα πιστέψουν στον Χριστό:

"16. Και αν η ζύμη είναι άγια, είναι και το φύραμα· και αν η ρίζα είναι άγια, είναι και τα κλαδιά·17. αλλά, αν μερικά από τα κλαδιά αποκόπηκαν, εσύ μάλιστα, ενώ ήσουν αγριελιά, μπολιάστηκες ανάμεσα σ' αυτά, και έγινες ενεργά συμμέτοχη με τη ρίζα και με το πάχος τού ήμερου ελιόδεντρου, 18. μη καυχάσαι σε βάρος των κλαδιών· αν, όμως, καυχάσαι σε βάρος τους, εσύ δεν βαστάζεις τη ρίζα, αλλά η ρίζα εσένα. 19. Θα πεις, λοιπόν: Αποκόπηκαν τα κλαδιά, για να μπολιαστώ εγώ.20. Καλώς· εξαιτίας τής απιστίας αποκόπηκαν, εσύ όμως στέκεσαι εξαιτίας τής πίστης. Μη υψηλοφρονείς, αλλά να φοβάσαι· 21. επειδή, αν ο Θεός δεν λυπήθηκε τα φυσικά κλαδιά, πρόσεχε μήπως δεν λυπηθεί ούτε εσένα22. Δες, λοιπόν, την αγαθότητα και την αυστηρότητα του Θεού· επάνω μεν σ' εκείνους που έπεσαν, την αυστηρότητα· επάνω δε σε σένα, την αγαθότητα, αν επιμείνεις στην αγαθότητα· επειδή, διαφορετικά, κι εσύ θα αποκοπείς.23. Και εκείνοι, μάλιστα, αν δεν επιμείνουν στην απιστία, θα μπολιαστούν· δεδομένου ότι, ο Θεός είναι δυνατός κι αυτούς, επίσης, να μπολιάσει. 24. Επειδή, αν εσύ αποκόπηκες από τη φυσική αγριελιά και μπολιάστηκες, παρά φύση, σε ήμερο ελιόδεντρο, πόσο μάλλον αυτοί, τα φυσικά κλαδιά, θα μπολιαστούν στο ίδιο τους το ελιόδεντρο; 25. Επειδή, δεν θέλω να αγνοείτε, αδελφοί, το μυστήριο τούτο (για να μη υψηλοφρονείτε), ότι στον Ισραήλ έγινε τύφλωση κατά ένα μέρος, μέχρις ότου μπουν μέσα όλα τα έθνη· 26. και έτσι, ολόκληρος ο Ισραήλ θα σωθεί, όπως είναι γραμμένο: «Από τη Σιών θα ‘ρθει ο Λυτρωτής, και θα αποδιώξει τις ασέβειες από τον Ιακώβ. 27. Κι αυτή είναι από μένα η διαθήκη σ' αυτούς, όταν αφαιρέσω τις αμαρτίες τους»" (προς Ρωμαίους 11/ια).


Θα μπορούσα να γράφω για πολύ ακόμα επί του θέματος, αλλά νομίζω πως, ήδη, αυτά που έχω παραθέσει είναι αρκετά για να στηρίξω τον αρχικό μου ισχυρισμό. Και από τα χωρία της Παλαιάς αλλά και της Καινής Διαθήκης που χρησιμοποιήθηκαν, φαίνεται ότι το βασικό Δόγμα της Ιουδαϊκής διδασκαλίας παρέμεινε ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΟ από τον Μεσσία ή Χριστό…..Αυτό που επικαλούνται οι Χριστιανοί ως Δογματική διαφορά με τους Ιουδαίους δεν είναι τίποτα άλλο από συμβατικές αποφάσεις των ισχυρών Χριστιανικών ομάδων σε σχέση με τους υπόλοιπους. Για παρόμοιες «διαφωνίες» δεν αντιμάχονταν και μεταξύ τους ? Θα μπορούσε ο ραββί Γέσουα να είχε αναγνωριστεί ως άνθρωπος, ως θεός, ως πρώτος μεταξύ των δημιουργημάτων του Γιαχβέ, ως ημίθεος. Ολόκληροι πατριάρχες πίστευαν άλλα, απ’ ότι επικράτησε στο τέλος. Το δόγμα ήταν στην αρχή έτσι και μετά αλλιώς, κομμάτια προστέθηκαν (παρεμπιπτόντως, από τα 35 ευαγγέλια και 2-3 Αποκαλύψεις, μόνο τα 4 και 1, αντίστοιχα, θεωρήθηκαν «θεόπνευστα» και επομένως αποδεκτά από το ιερατείο….) και κατασκεύασαν αυτό το φτιαχτό δόγμα σε διάρκεια 3-4 αιώνων. Με τις ίδιες συμβατικές αποφάσεις εξαφανίστηκαν οι ενδο-Χριστιανικές αιρέσεις.

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι τελικά επικράτησε η Ορθή Δογματική αντίληψη κατόπιν της συμβολής του…..Αγίου Πνεύματος, αφού τελικά και μετά κόπο κατάφεραν να προσδιορίσουν τη Φύση του μόλις……στην 4η Οικουμενική Σύνοδο (δοθείσης της ευκαιρίας, να αναφέρω ένα ακόμη παράδειγμα συμβατικής Δογματικής αντίληψης: κατά την 2η Οικουμενική Σύνοδο , αν θυμάμαι καλά, αναγνωρίστηκε στον επίσκοπο Ρώμης το πρωτείο Εξουσίας, αφού η Ρωμαϊκή – Αποστολική Εκκλησία θεωρήθηκε η κεφαλή όλων των εκκλησιών. Στην συνέχεια είχαμε τα γνωστά…..παρατράγουδα (σχίσμα) και σήμερα οι Χριστιανοί θεολόγοι έχουν φτάσει στο σημείο να αποκαλούν την Καθολική εκκλησία ως ΑΙΡΕΤΙΚΗ!!!

Η ουσία του θέματος πάντως δεν είναι ούτε αυτή. Η ουσία είναι πως ο Χριστιανισμός, όποια και να είναι η αιτία γένεσης του, φρόντισε να εξαπλωθεί στον Δυτικό κόσμο η Ιουδαϊκή πνευματική σαβουρο- κουλτούρα. Ότι και να ισχυριστούν οι σύγχρονοι θεολόγοι περί λανθασμένης ή μη κατανόησης της Π. Διαθήκης, ένα πράγμα παραμένει αναμφισβήτητο γεγονός: Η κουλτούρα των Γιδοβοσκών έχει γίνει τα τελευταία 2000 χρόνια η κυρίαρχη κουλτούρα της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής των Δυτικών κοινωνιών. Τα πολιτικά , νομικά και εκπαιδευτικά συστήματα της Δύσης (όχι ότι και στην Ανατολή δεν επεκτάθηκε….) έχουν μπολιαστεί από αυτή την κουλτούρα. Όποιος δεν είναι ικανός να το δει αυτό, δεν μπορεί να δει ούτε τη μύτη του……Εσκεμμένα δεν ανέφερα τις αιτίες που ,κατά πάσα πιθανότητα, οδήγησαν στην εμφάνιση της αίρεσης του Χριστιανισμού γιατί είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα λάβω ως απάντηση τις γνωστές μ…κιες της Ο.Ο.Δ.Ε. (Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας). Ευχαριστώ, δεν θα πάρω……τις γνωρίζω ήδη.
Μια και …μνημόνευσα την Ο.Ο.Δ.Ε. , ας παραθέσω την δημοσιευμένη στην ιστοσελίδα τους άποψη ΚΑΙ για το ΙΣΛΑΜ:

ΙΣΛΑΜ : Μια Χριστιανική Αίρεση

Στις μέρες μας η Δύση συχνά θεωρεί το Ισλάμ ως ένα πολιτισμό πολύ αλλιώτικο από (και μάλιστα ενδόμυχα εχθρικό προς) τον Χριστιανισμό.
Μόνο όταν ταξιδέψει κανείς στις Ανατολικές πατρίδες της Χριστιανοσύνης μπορεί να διαπιστώσει πόσο στενά συνδέονται τα δύο, καθ’ όσον το πρώτο (το Ισλάμ) βλάστησε απ’ ευθείας από το δεύτερο (τον Χριστιανισμό) και συνεχίζει μέχρι και σήμερα να έχει ενσωματωμένες πολλές πλευρές και πρακτικές του αρχαίου Χριστιανικού κόσμου, οι οποίες έχουν πλέον χαθεί, μέσα στην σύγχρονη Δυτικότροπη Χριστιανική ενσάρκωση.
Όταν οι πρώτοι Ρωμηοί βρέθηκαν αντιμέτωποι με τα στρατεύματα του Προφήτη, υπέθεσαν πως το Ισλάμ ήταν απλώς μια αιρετική μορφή Χριστιανισμού, και από πολλές απόψεις, αυτό δεν απείχε πολύ από την αλήθεια: Το Ισλάμ αποδέχεται το μεγαλύτερο μέρος της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, και επίσης τιμά τον Ιησού και τους αρχαίους Εβραίους Προφήτες.
Είναι σημαντικότατο, πως ο μέγιστος και πλέον διακριτικός θεολόγος της πρώτης Εκκλησίας – ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός – ήταν πεπεισμένος πως το Ισλάμ δεν ήταν στις ρίζες του μια ξεχωριστή θρησκεία, αλλά μια κάποια μορφή Χριστιανισμού. Ο Άγιος Ιωάννης μεγάλωσε στην Αραβική Αυλή Ummayad της Δαμασκού, και ήταν στενός παιδικός φίλος του μελλοντικού Χαλίφη al-Yazid. Οι δημόσιες οινοποσίες των νεαρών στους δρόμους της Δαμασκού είχαν γίνει το θέμα πολλού σοκαρισμένου κουτσομπολιού στους δρόμους της νέας Ισλαμικής πρωτεύουσας. Αργότερα, στα γηρατειά του, ο Ιωάννης έλαβε το μοναχικό σχήμα στο μοναστήρι Mar Saba στην έρημο, όπου άρχισε την συγγραφή του μεγάλου του αριστουργήματος - μια αναίρεση των αιρέσεων - με τίτλο «Η Πηγή της Γνώσεως». Το βιβλίο αυτό είναι μια πάρα πολύ ακριβής και λεπτομερής κριτική του Ισλάμ (η πρώτη που γράφτηκε ποτέ από Χριστιανό) τον οποίο –παραδόξως- ο Ιωάννης θεωρούσε ως μια μορφή Χριστιανικής αιρέσεως, συγγενικής του Αρειανισμού: άλλωστε και ο Αρειανισμός, όπως και το Ισλάμ, αρνείτο την θεότητα του Χριστού.
Παρ’ ότι έζησε μέσα στον πυρήνα του πρώιμου Ισλαμικού κόσμου, δεν φαίνεται να είχε περάσει από τον νου του ότι το Ισλάμ μπορεί να ήταν μια ξεχωριστή θρησκεία. Εάν ένας θεολόγος του αναστήματος του Ιωάννου του Δαμασκηνού είχε την ικανότητα να θεωρεί το Ισλάμ ως μια νέα –αν και αιρετική- μορφή Χριστιανισμού, μας βοηθά να κατανοήσουμε πώς το Ισλάμ κατάφερε να μεταστρέψει τόσο μεγάλο μέρος των πληθυσμών της Μέσης Ανατολής σε τόσο μικρό διάστημα, παρ’ ότι ο Χριστιανισμός παρέμεινε η πλειοψηφική θρησκεία μέχρι την εποχή των Σταυροφόρων.
Όσο περισσότερο χρόνο ζήσει κανείς μέσα στις Χριστιανικές κοινότητες της Μέσης Ανατολής, τόσο αντιλαμβάνεται σε ποιο βαθμό η Ανατολική Χριστιανική πρακτική υπήρξε το υπόβαθρο για όσα επρόκειτο να γίνουν τα βασικά γνωρίσματα του Ισλάμ. Η Μουσουλμανική μορφή προσευχής, με τις γονυκλισίες και τις εδαφιαίες μετάνοιες μοιάζουν να έχουν προέλθει από την παλαιότερη Συρο-Κοπτική παράδοση που συνεχίζει να εφαρμόζεται - σε ναούς χωρίς καθίσματα - κατά μήκος της Ανατολής. Η αρχιτεκτονική των πιο παλαιών μιναρέδων, οι οποίοι είναι τετράγωνοι και όχι κυκλικοί, αναμφισβήτητα προέρχεται από τους πύργους των εκκλησιών της Ρωμαίικης Συρίας. Το Μουσουλμανικό έθιμο των Σούφι διαιωνίζεται, ακριβώς μετά από το σημείο όπου το άφησαν οι Χριστιανοί Πατέρες της Ερήμου, ενώ το Ραμαζάνι - εκ πρώτης όψεως μία από τις πλέον ξένες και απομονωτικές Ισλαμικές πρακτικές – δεν είναι παρά ένας εξισλαμισμός της Χριστιανικής Τεσσαρακοστής, η οποία στις Ανατολικές Χριστιανικές Εκκλησίες συνεχίζει να προϋποθέτει μια βασανιστική, ολοήμερη νηστεία.

-- ΠΗΓΗ: «The Holy Mountain: A Journey Among the Christians of the Middle East», του William Dalrymple


Αν αντικαταστήσετε τη λέξη Χριστιανισμός με τη λέξη Ιουδαϊσμός και αντίστοιχα΄, τη λέξη Ισλάμ με τη λέξη Χριστιανισμός, θα βγάλετε μερικά πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα περί…….Δογματικής!!!